چاپ
بازدید: 2995

هیدروکربن ها،منواکسید کربن و اکسیدهای ازت از مهمترین آلاینده های منتشره از اگزوز اتومبیل ها می باشند.
انتشار منواکسید کربن و هیدروکربن را می توان با افزایش نسبت هوا به سوخت کاهش داد.این موضوع کاملا در شکل شماره یک نشان داده شده است.

AIRFUEL
شکل شماره یک-منحنی انتشارات حاصل از موتور تویوتا
همچنان که در تصویر مشاهده می شود در نسبت هوا به سوخت نزدیک 16 به یک تقریبا کمترین میزان منواکسید کربن و هیدروکربن و بالاترین نسبت اکسیدهای ازت را داریم و با افزایش نسبت هوا به سوخت تغییر قابل ملاحظه ای در میزان منواکسید کربن اتفاق نمی افتد.
همانگونه که در تصویر پیداست، متاسفانه افزایش نسبت هوا به سوخت به منظور کاهش هیدروکربن و منواکسید کربن باعث افزایش تولید اکسیدهای ازت می گردد.در حقیقت، تقریبا با همان نسبت هوا به سوخت که هیدروکربن و منواکسید کربن به حداقل خود می رسند، اکسیدهای ازت به حداکثر می رسد.
از سوی دیگر تاخیر در جرقه به طور قابل توجهی باعث کاهش NO می گردد.کاهش ضریب تراکم نیز اثر مشابهی دارد و این دو روش به کاهش مقدار هیدروکربن منتشره کمک می کنند.همانطور که در شکل شماره 1 مشاهده می شود اثر نسبت هوا به سوخت در میزان اکسیدهای ازت تولیدی کاملا واضح است.حرکت با نسبت سوخت غنی یا سوخت رقیق، اکسیدهای ازت را کاهش می دهد.یک نکته دیگر این است که به تاخیر انداختن جرقه باعث کاهش درجه حرارت حداکثر می گردد و در نتیجه زمان درجه حرارت بالا را که برای انجام واکنش های شیمیایی لازم است کاهش می دهد.این دو عمل باعث کاهش تشکیل اکسیدهای ازت می گردد.اما فقط تعداد کمی از این روش ها قابل تطبیق با کنترل های منوکسید کربن و هیدروکربور هستند.کنترل اکسیدهای ازت خود به خود مساله مشکلی است اما کنترل هم زمان با منوکسید کربن و هیدروکربور مساله را حادتر می کند.اثر درجه حرارت در تولید منوکسید کربن، هیدروکربن و اکسیدهای ازت را می توان در شکل شماره 2 مشاهده نمود.

AIRFUEL2
تصویر شماره 2-اثر درجه حرارت های اگزوز و اضافه کردن اتانول روی بارگذاری های نیمه کامل(a) و 75 درصد کامل(b)