راهنمایی برای تولید کمپوست داغ( کد 0464)

اصطلاح "کمپوست داغ" ارجاع به روشی دارد که در آن فعالیت میکروبی در توده کمپوست بهینه است و منجر می گردد که کمپوست نهایی در توده کمپوست در زمانی خیلی کوتاهتر تولید شود. این نوع کمپوست نیاز به تجهیزات ویژه، پشتکار و زمان دارد. ولی اگر تعیین کرده اید که کمپوست آماده را در زمان آغاز به کار بستر جدید باغ یا پوشش بالایی داشته باشید، کمپوست داغ ممکن است ارزش امتحان کردن را داشته باشد.

اساس کمپوست سازی داغ
در کمپوست سازی داغ، اندازه سطل یا توده کمپوست خیلی مهم است. سطل و توده خیلی کوچک بطور کارآمدی گرم نمی شوند. یک اندازه خوب برای یک توده یا سطل در کمپوست سازی داغ حداقل 4 فوت عرض در 4 فوت ارتفاع است. بطور عمومی، بزرگتر بهتر است؛ اما برای اغلب باغداران یک اندازه 4 در 4 فوت یک اندازه قابل مدیریت به حساب می آید. در صورت امکان باید توده را کاملا در مقابل آفتاب قرار داد. سایه، توده را کمی خنک می کند و فرآیند کمپوست سازی را آرامتر می سازد. شما می توانید مواد را توده نموده و یا از یک سطل سیمی ساده فنسی استفاده نمایید. البته؛ اگر فکر ساختمانی دارید، می توانید یک سطل بزرگ خوب داغ از پالت های کشتی یا چوبی بسازید.
آیتم هایی که می توانند بصورت داغ، کمپوست شوند.
بهترین حالت این است که وقتی توده کمپوست داغ می سازید، تمام مواد خود را دم دست داشته باشید. معمولا؛ ما همچنانکه مواد آلی را جمع می کنیم آن ها را به توده اضافه می کنیم، ولی در کمپوست سازی داغ، هدف این است که کل توده گرم شود. بنابراین؛ ما نیاز به مقدار زیادی ماده آلی به اضافه نسبت درست کربن به ازت داریم تا کار را آغاز نماییم.( درست از هنگام شروع)
برای بردن فعالیت میکروبی به سوی موفقیت و گرم نمودن توده، رعایت نسبت درست کربن به ازت ضروری است. بطور ایده آل، توده شما باید 25 قسمت کربن در ازای هر قسمت ازت باشد. اینجا بعضی توصیه ها را برای محتویات کمپوست غنی از نیتروژن و غنی از کربن آورده ایم:
محتویات غنی از کربن
بوریا
ساقه های خشک ذرت
کاغذ ریز ریز شده
سر شاخه های کوچک
برگ های خشک پاییزی
محتویات غنی از نیتروژن
هرس های چمن
خرده های میوه و سبزی
علف هرزهایی که به بذردهی نرسیده اند
بریده ها و انتهاهای مرده گیاهان باغی
دانه های قهوه و تی بگ ها
کود حیوانی مزرعه، کود خرگوش
بی توجه به استفاده شما، ضروری است که خردسازی به قطعات ریز صورت گیرد تا عملیات تجزیه تا جایی که ممکن است سریع پیش برود. اغلب، ساده ترین راه برای این کار این است که یک چمن زن را چند بار از روی محتویات عبور دهیم. اگر ممکن است، چند بیل پر از کمپوست نهایی را به عنوان فعالساز اضافه کنید.( فعالسازهای تجاری ضروری نیستند. کمپوست اتفاق می افتد) محتویات را مخلوط کنید. محتویات را آبیاری کنید تا مرطوب شوند و بعد اجازه ته نشینی بدهید. لایه بندی مورد نیاز نیست و اغلب پروسه را طولانیتر می سازد.
نگهداری یک توده کمپوست داغ
دو کلید موفقیت در کمپوست سازی داغ، پایش درجه حرارت و رطوبت خاک و چرخاندن مرتب هستند.
درجه حرارت بهینه فعالیت میکروبی، 130 تا 140 درجه است. شما می توانید این را با ترمومتر کمپوست/ خاک اندازه بگیرید و یا به سادگی با دست چوبی در داخل توده فرو کنید. اگر داغی و حرارت غیر ناراحت کننده ای داشت، درجه حرارت درست دارد. در یک درجه 130 تا 140، میکروب ها مواد آلی را تجزیه می کنند و با نرخ بالا تکثیر می شوند. این درجه حرارت، به اندازه کافی داغ است تا اغلب تخم علف های هرز و باکتری های مضر توده را از بین ببرد. درجه حرارت را مرتبا و ترجیحا بطور روزانه پایش کنید. به مجرد اینکه درجه حرارت شروع به پایین آمدن از 130 نمود، زمان چرخاندن توده است. چرخاندن توده به آن هوا می رساند و ضامن فعالیت دوباره میکروبی را می کشد.
رطوبت نیز ضروری است. محتویات کمپوست شما باید رطوبتی به اندازه اسفنج چلانده شده داشته باشند. تحت تاثیر خشکی زیاد، فعالیت میکروبی کم خواهد شد. با رطوبت فراوان، میکروب هایی که در شرایط بی هوازی رشد و نمو می کنند غلبه خواهند کرد. این امر منجر به تولید بوی بد شده و تقریبا توقف تجزیه را تکمیل می کند. اگر توده خیلی خشک است، با شلنگ آن را آبیاری کنید؛ حتی کمی در داخل توده فرو بروید تا اطمینان حاصل نمایید که سراسر توده دارای رطوبت مناسب شده است. اگر خیلی مرطوب است، آن را بچرخانید؛ روزنامه ریز ریز شده یا مواد دیگر کربن بالا اضافه کنید تا به کشیدن رطوبت اضافی کمک کرده باشید. اگر باران؛ توده کمپوست را در حالت غرقاب نگهداری می کند، با یک تله آن را بپوشانید.
کمپوست نهایی
بعد از سه هفته یا چیزی در این مایه ها( وابسته به درجه حرارت هوا و یا دیگر شرایط زیست محیطی همانند باران) شما یک کمپوست ترد، زیبا و قهوه ای تیره خواهید داشت که به باغ یا باغچه شما اضافه می شوند.