کمپوست خانگی!

افشای افسانه های کمپوست( کد 0481)
در میان امواج حکایت های قدیمی و فولکلور باغداری و باغبانی، افسانه های زیادی در باره راههای درست و غلط کمپوست سازی وجود دارند. ما در اینجا آن ها را مستقیما ترسیم کرده ایم.

باید سوراخ هایی در جوانب سطل کمپوست سازی من وجود داشته باشد
کمپوست یک فرآیند هوازی است و هوا برای اطمینان از یک تجزیه کارآمد حیاتی است. وجود هوا در سطل، بیش از سوراخ های هوا، بستگی به ساختار و اختلاط مواد در سطل دارد. بنابراین، مادامی که سازه اجازه جریان هوا را می دهد ایجاد سوراخ های هوادهی الزامی نیست. مثلا می توان از کاغذ مچاله شده و روزنامه و هرس و ترکه استفاده کرد. اگر اختلاط مواد با فشردگی فوق العاده توام باشد، سوراخ های سطل کافی نخواهند بود تا جریان هوا به مرکز سطل را تسهیل نمایند؛ جایی که فعالیت کمپوست سازی در اغلب موارد در بالاترین میزان قرار دارد و لذا نیاز به اکسیژن بیشتر موجود می باشد. به علاوه، سوراخ های زیاد هوا در جوانب سطل به همان اندازه که به هوا اجازه ورود می دهند، موجبات خروج رطوبت ارزشمند کمپوست را فراهم می آورند.
یک سطل کمپوست، یک بستر داغ برای حلزون هایی است که بعدا کاهو و کدو سبز مرا می خورند
حلزون ها و نرم تنان دشمن شماره یک باغداران هستند و خیلی از مردم باور دارند که سطل کمپوست، یک خانه داغ برای زاد و ولد نرم تنان و حلزون ها است و ایجاد جمعیت های سترگی از آن ها را می کند که به باغ ها یورش می برند و گیاهان ارزشمند را نابود می سازند. نرم تنان و حلزون ها از تجزیه کنندگان هستند و به تجزیه مواد آلی در سطل کمپوست کمک می کنند. پس سطل به عنوان بستر عالی تغذیه آن ها عمل می کند. تضمینی وجود ندارد که نرم تنان و حلزون ها وسوسه نشوند که به دیگر جاهای باغ حرکت کنند، ولی توده کمپوست برای آن ها یک سکونتگاه عالی فراهم می کند. پس دلیلی ندارد که آن ها از جایی که منبع غذایی پایدار برایشان فراهم کرده و از آن ها در برابر شکارچی ها محافظت می کند بیرون بروند. آن ها کماکان در سطل می مانند تا مواد غذایی تازه به دست آورند و در نهایت با ازدیاد سن می میرند. برخی از نرم تنان فقط در مواد آلی در حال فساد زندگی می کنند و برای آن ها مطلوب نیست که سطل را در جستجوی سبزی های زنده ترک کنند. بعضی از مردم نگران هستند که وقتی کمپوست نهایی را پخش می کنند تخم نرم تنان را هم گسترش دهند. هر چند؛ به احتمال زیاد این ها در داخل سطل کمپوست، قدیمی یا تجزیه شده هستند، چون در توده فشرده شده هستند.
اگر مشکل نرم تن دارید، موثرترین راه کنترل پروردن شکارچی های طبیعی از قبیل جوجه تیغی است که عاشق زمستان خوابی زیر توده های کمپوست یا پایل ها یی است که از هرس های چوبی تشکیل شده و برای تجزیه رها شده اند. پس مردم را تشویق کنید که یک باغ خیلی آراسته نداشته باشند و به ویژه خود را از شر ظرف کمپوست خلاص نسازند.
در نهایت، هیچ گونه حب نرم تن یا حشره کش/ ملوسک کش نباید در کمپوست استفاده شود؛ زیرا آن ها ارگانیزم های مفیدی که فرآیند کمپوست را پیش می برند از بین خواهند برد.
یک توده/ سطل کمپوست باید لایه لایه ساخته شود
واقعیت ندارد که کمپوست باید در لایه ها ساخته شود. یک لحظه فرصت دهید تا چرایش را توضیح دهم. در نوشته های باغداری و باغبانی غیر معمول نیست که بیان شود توده کمپوست باید در لایه ها ساخته شود و بسیاری از باغبان های تیز پافشاری می کنند تا ثابت نمایند این امر راه درست ساختن یک توده است. اساس این ساختار این است که به باغدارها و باغبان ها کمک شود به تعادل سبزها و قهوه ای ها کمک نمایند. این برای هر سطل کمپوستی مهم است، اما به ویژه در کمپوست سازی داغ اهمیتی ویژه دارد و خیلی از کتب باغبانی آن را توصیه کرده اند. اگر هدف شما این است که مقدار معادل سبزها و قهوه ای ها را در توده داشته باشید، اضافه کردن مواد در لایه های معادل در اندازه مواد سبز و قهوه ای بصورت یک در میان، وفق یک قاعده سر انگشتی، از تعادل صحیح نائل شده حکایت خواهد کرد. ساختن یک توده از این راه در چند روز تقریبا بطور ویژه ای منجر به تولید کمپوست داغ می گردد.
در واقعیت، متوسط زائدات تولیدی خانگی ممکن است در مقادیر کافی تولید نشود و اجازه ندهد لایه بندی صورت گیرد. لازم نیست این امر مشکل ایجاد کند. به جای استفاده از لایه ها برای متعادل ساختن سبز ها و قهوه ای ها، چرا، برای مثال، هر سطل از زائدات آشپزخانه را با یک سطل از مقوا یا بوریا متعادل نسازیم؟ در حقیقت، به خاطر اینکه کامیابی باکتری ها در گرو وجود سبزها و قهوه ای ها در توده کمپوست است، هر چه این دو نوع ماده به هم نزدیکتر باشند بهتر است.
چیز دیگری که باید در ذهن فرو رود این است که یک لایه از ترکه ها یا شاخه ها در کف توده یا سطل کمپوست می تواند راهی خوب برای نائل شدن به جریان عمودی هوا از میان مواد باشد.
من باید محتویات سطلم را مرتبا بچرخانم
همانند عقل متعارف مورد استفاده در لایه بندی، این تکنیک ریشه کمپوست سازی سنتی توده های بزرگ مرتبط با باغبان ها و باغدارهای تیز بوده است. این امر متضمن چرخاندن تقریبا کل توده به منظور باز کردن منافذ هوا در مواد و کاهش فشردگی است. این می تواند مردم فاقد توانایی فیزیکی را کاملا از بلند کردن احجام زیاد مواد بازدارد و یا باعث شود مردم زمان زیادی را صرف کمپوست سازی نکنند.
هوا برای بقای میکروارگانیزم های تجزیه گر زائدات آلی ضروری است و کمک می کند تا تبدیل داخل کمپوست صورت گیرد. اگر چه چرخاندن توده، بهترین روش برای اطمینان از این است که هوای کافی وجود دارد؛ شماری از روش های ساده تر هم وجود دارند. اولین کار این است که مواد را در اطراف سطل با استفاده از یک چنگک باغبانی یا هواده کمپوست مخلوط نمایید. دومین کار این است که با استفاده از چوب جارو، سوراخ های مواد را سیخونک بزنید و کانال های هوا ایجاد کنید. هرچند، هنوز ساده ترین راه برای اطمینان از اینکه یک اختلاط خوب مواد در سطل وجود دارد این است که کمک کنید حباب های هوا در میان مواد ایجاد گردند. موادی که به ویژه برای این هدف خوب هستند آن هایی می باشند که ساختار در توده ایجاد می کنند؛ از قبیل مقوای موجدار، جعبه های تخم مرغ، رول های مرکزی مقوایی توالت یا آشپزخانه، کاغذ مچاله یا ترکه ها و شاخه های کوچک درهم برهم.
من مجبورم که بیش از یک سطل کمپوست داشته باشم
نیاز و عدم نیاز به بیش از یک سطل کمپوست بطور واضحی بستگی به گستره مقدار زائدات تولیدی و شور و شوق شما در قضیه کمپوست سازی دارد.
باغداران و باغبان های تیز و زرنگ حداقل سه سطل کمپوست دارند؛ زیرا مجبورند مواد تازه تولیدی را وفق یک برنامه منظم در یک سطل بریزند، یک سطل پر را برای کمپوست سازی رها کنند و از سطل سوم، کمپوست آماده را در هنگام نیاز بردارند. داشتن بیش از یک سطل به شما کمک می کند که "توده داغ" ایجاد کنید؛ در این حال، سطل را به یکباره با اختلاط خوبی از مواد پر می کنید و حجم کافی از مواد را برای تامین حرارت بالای مورد نیاز فراهم می آورید. این فاز داغ کمپوست سازی به این معنا است که بذر علف های هرز و پاتوژن ها، احتمالا، کشته می شوند و کمپوست سریعتر از "کمپوست سازی سرد" عمل می آید. هرچند، این اختیار برای خیلی از خانوارها عملی نیست؛ به ویژه اگر باغ بزرگ نداشته باشند و یا زائدات باغی زیاد تولید نکنند و کمپوست خوب فقط در یک سطل کمپوست که محتویات آن به تدریج تولید می شوند عمل می آید.
وابسته به اندازه سطل و مقدار موادی که در آن ریخته می شود، ممکن است خوب باشد که در حالی که سطل هنوز برای اضافه شدن مواد جدید جا دارد، مواد کف سطل آماده استفاده باشند. اگر کمپوست قهوه ای است، بوی شیرین خاک می دهد و شما قادر به تشخیص مواد داخل آن نیستید، پس، کمپوست آماده استفاده است. این مواد می توانند از طریق دریچه کف به اندازه کافی بزرگ برداشت شوند. به دیگر گونه؛ شما می توانید سطل را کاملا خالی کنید، یک جای جدید برای آن پیدا نمایید و مواد تجزیه نشده توده در معرض رویت را به داخل سطل برگردانید. بعد از آن، مواد تجزیه شده می توانند در باغ استفاده شوند یا، در صورت نیاز، توده های کوچک دارای پوشش شوند تا به مرحله رسیدگی برسند.
من نمی توانم هرس های چمن بسیاری را داخل سطل کمپوست بریزم
برخی چمن ها خوب است در داخل سطل کمپوست باشند، زیرا چمن یک فعالساز است و تجزیه مواد آلی را سرعت می بخشد. در برابر، افزودن مقدار زیادی چمن می تواند منجر به تشکیل ماده بودار لجنی می گردد. بسیاری از صاحبخانه ها متوجه شده اند که زائدات باغی آن ها به برش ها و هرس های چمن محدود شده است و این امر تعادل مناسب این ماده را با دیگر مواد مشکل می سازد. یک اختیار "بار گذاری چمنی" است که در آن لایه های نازک چمن بین مقواهای پاره قرار می گیرند. نتیجه می تواند کمپوست فوق العاده باشد که علف هرز ندارد و شامل ذرات بزرگ یا مواد کلوخه ای نیست.
اگر "بارگذاری چمنی" یک اختیار نیست، دیگر استفاده های چمن های هرس شده عبارتند از:
به عنوان مالچ- اگر در ابتدا در اطراف گیاهان روزنامه بریزید، این امر بهتر عمل می کند. سپس، با یک لایه از هرس های چمن پوشش دهید. این کار می تواند در هر زمان که چمن ها را هرس می کنید تکرار شود.
به عنوان خاک برگ- اگر خاک برگ پاییزی تهیه کرده اید، می توانید در سراسر تابستان پیش رو احجام مساوی برگ ها و چمن ها را مخلوط نمایید. این به تجزیه برگ ها سرعت می دهد و محتویات مواد مغذی را می افزاید.
آن را در باغچه رها کنید. این مواد مغذی را به خاک اضافه می کند و
and provided you mow regularly thatching should not occur.
این کار را با خرید چمن زن های مالچ کننده که اختصاصی برای این منظور تولید شده اند می توانید انجام دهید.