خوبی "کنتور" آب این است که میزان آب مصرفی را "اطلاع رسانی" می کند!خوبی این نحوه "اطلاع رسانی" هم این است که صاحبخانه می تواند با کاستن از میزان آب مصرفی,آب بهای ماهیانه خود را کم کند و در ضمن نگران حرف و حدیث "دولتی ها" که "پس دولت چگونه باید از عهده تامین مخارج خود بر بیاید؟!" نباشد؟!
اوضاع و احوال "فاضلاب" تا اندازه ای متفاوت از "آب" است زیرا اگر هزینه "آب بها" بر مبنای "قیمت تمام شده" محاسبه می شود,که نمی شود!,"فاضلاب بها" را بی توجه به "قیمت تمام شده" و با این فرض قریب به واقعیت که به تقریب 70 الی 80 درصد آب مصرفی تبدیل به فاضلاب می شود, حساب می کنند!
البته نحوه محاسبه "فاضلاب بها" نگرانی عمده ای برای صاحب خانه ها به وجود نمی آورد زیرا فاضلاب تولیدی را جز با کاستن از آب مصرفی,به سختی می توان کاهش داد و بر مبنای آن به میزانی قابل ملاحظه از فاضلاب بهای ماهیانه کاست!
"سازمان مدیریت پسماند" به گونه ای کاملا متفاوت عمل کرده و بی آنکه توجهی به مقدار زباله های تولیدی صاحب خانه ها داشته باشد,برایشان قبض صادر می کند!گذشته از این موضوع صاحب خانه های زیادی هستند که مبلغی را اضافه بر مبلغ مندرج در قبض پسماند کنار می گذارند تا خجالت زده ماموران شهرداری که "ماهیانه" خویش را از آن ها مطالبه می نمایند,نباشند!
نکته حائز اهمیت این است که در حالی که کاستن ده تا پانزده درصد از آب مصرفی برای متولیان امر "خیلی" محسوب می شود, کاهش 30,40 درصدی زباله های تولیدی کار سختی نیست که صاحب خانه ها نتوانند براحتی از عهده انجام آن بر بیایند!
با این حال تا زمانی که کاستن از زباله های تولیدی ,صاحب خانه ها را دارای نفع اقتصادی نکند بعید به نظر می رسد , صاحب خانه ها به تبعیت از پیام های شهرداری, زباله های تر و خشک خود را قیچی نمایند؟!
بازگشت به شیوه سنتی جمع آوری زباله و استفاده از روش "خانه به خانه" که در آن زباله ها به جای تجمع در مخزن از صاحب خانه ها تحویل گرفته می شوند می تواند به میزانی قابل ملاحظه از مقدار زباله تولیدی بکاهد زیرا در این صورت می توان تنها هزینه جمع آوری و انتقال و دفع زباله های تولیدی هر خانوار و نه زباله های تولید شده توسط دیگران را به حساب ایشان منظور نمود!از این گذشته ,خرید "به قیمت" زباله های خشک توسط عوامل شهرداری و از درب منازل و یا کاستن از هزینه های پسماند خانوارها به اندازه "معادل ریالی زباله های خشک دریافتی از آن ها",صاحب خانه ها را به جدی گرفتن بازیافت و قیچی کردن هرچه بیشتر زباله های تر و خشک راغب تر خواهد نمود!
عدم نیاز به طعمه گذاری و مبارزه با موش از فواید دیگر جمع آوری "خانه به خانه" زباله است. ضمن اینکه شهرداری دیگر نیاز ندارد که با در اختیار قرار دادن اغذیه دلبخواه سگ و گربه ها و یا دست کم مشکل نداشتن با انجام این "مهم" توسط شهروندان!, آن ها را به قصد معدوم ساختن متعاقب, پروار نموده و خویشتن را در معرض و مواجهه با دوست داران و علاقمندان حیوانات قرار دهد!
هر چند با همه این حرف ها,جمع آوری "خانه به خانه" زباله علاوه بر صاحب خانه هایی که ترجیح می دهند زباله خویش را هر وقت دلشان خواست از خانه خارج نمایند,به مذاق زباله دزدهایی که کار و کاسبی و امرار معاش خود را کساد و از دست رفته می بینند نیز خوش نخواهد آمد!
*در این یادداشت,مستاجر در حکم صاحب خانه گرفته شده است!
