جداسازی زباله در منبع در بنگالور انجام می شود.در اینجا ما مدیریت مواد زیاد جامد در آپارتمان را معرف حضور شما می نماییم.
در اینجا ما فرآیندی ساده را معرفی می کنیم که به مدیریت مواد زاید به گونه ای منجر می شود که حداکثر مشارکت ساکنین و انقلابی اساسی در عمل را ایجاد می نماید.
فراهم کردن زیر ساخت
در این راه اولین گام حمایت از آغاز جداسازی زباله در آپارتمان هاست.چنین زیرساختی گام های زیر را در بر می گیرد:
اولین گام شناخت شخصیتی حقیقی یا حقوقی است که مواد خشک قابل بازیافت را طبق برنامه منظمی جمع آوری می نماید.در این گام باید به درک مشترکی از تواتر جمع آوری و تعهد انجام کار رسید.
تعیین مکانیزم جمع آوری که مورد پذیرش آپارتمان باشد نیز می باید صورت گیرد.مکانیزم مشتمل است بر:
فرکانس جمع آوری زباله خشک از واحدهای انفرادی(به عنوان مثال یک بار در هفته)
نحوه جمع آوری زباله خشک از واحدهای انفرادی.مثلا روش های زیر می تواند مورد پذیرش قرار گیرد.
جمع آوری زباله در به در توسط سرایدار.
ساکنین خودشان زباله دفعی را در جایی مشترک می گذارند.(زیر زمین و غیره)
نحوه دفع زباله واحدهای انفرادی.هر یک از انحا زیر می تواند مورد استفاده قرار گیرد:
استفاده از کیسه های پلاستیکی محکم(قابل استفاده مجدد با عمر یکسال,ده روپیه به ازای هر کیسه).از سوی سازمان کیسه ها بین خانوارها و به تعدادشان توزیع می شود.(اطمینان از دفع مستمر)
هر خانه کیسه ها و کارتن های خودش را برای دفع زباله دارد(توصیه نمی شود)
تعداد و جایگزینی زباله دان های مشترک در آپارتمان بر پایه فرضی منطقی(مثلا دو سطل در زیر زمین و غیره)
تعداد جداسازی اولیه مورد نیاز واحدهای انفرادی.تعداد ممکن است از خانه ای به خانه ای فرق کند و همچنین به سرویس جمع کننده بستگی دارد(به عنوان مثال برخی سرویس ها ممکن است بخواهند کاغذ را جدا از پلاستیک داشته باشند)چهار نوع عمومی از جداسازی اولیه زباله عبارتند از:
زباله قابل تجزیه زیستی(آشغال آشپزخانه) به عنوان مثال پوست میوه و سبزی, زایدات غذای پخته و ....)
از استفاده از کیسه های پلاستیکی برای بیرون بردن این زباله اجتناب کنید.
به جای آن ها می توانید از کیسه های کاغذی استفاده نمایید.
در آپارتمان ها اختیارات مختلفی برای دست کاری زباله های تر در اختیارند:
مبدل ضایعات آلی که 100 خانه را پوشش می دهد.
مخزن زباله روزانه برای ده الی 12 خانه
کمپوست کننده برای 10 الی 12 خانه
ضایعات شسته شده قابل بازیافت خشک(به عنوان مثال کاغذ,پلاستیک, فلز,مقوا و ...)
زباله های الکترونیکی(به عنوان مثال سی دی, پرینترهای قدیمی, لامپ های معمولی و فلورسنت)
زباله های زیست پزشکی خطرناک(به عنوان مثال پسماندهای حمام از قبیل مو,نوار بهداشتی و ....)
این زباله ها باید در کیسه های روزنامه ای قرار داده شده و روی کیسه ضربدر قرمز بخورد.
بعضی جاها سرایدارها مسئول جداسازی ثانویه ضایعات شسته شده خشک قابل استفاده مجدد هستند.این امر قیمت زباله های خشک بازیافتی را بیشتر می کند ولی این موضوع باید با زمان بیشتر مصرف شده توسط سرایدارها سبک سنگین شود.
آموزش سرایدارها آنها را مستقیما به سوی مکانیزم جدید جمع آوری زباله هدایت خواهد نمود.(اگر سرایدارها مسئول جمع آوری زباله باشند)اگر آپارتمان دارای مبدل ضایعات آلی باشد ولی بهره برداری آن بر عهده سرایدار گذارده شود,سرایدار باید بهره برداری از دستگاه را نیز بیاموزد.
آگاهی / ابتکار
با فراهم کردن آنچه بیان گردید گام دوم آغاز می شود که دادن آگاهی از طریق معرفی برای ساکنین و خانه دارها است تا به آن ها دلایل تشویقی برای عملکرد گوشزد شده و آن ها را درگیر در عمل نماید.
معرفی با نشان اینکه ساکنین شروع به جداسازی خواهند نمود تاثیری مضاعف دارد.سطل ها و کیسه ها باید تا این زمان آماده شوند.جمع کننده آماده شود و سرایدار آموزش دیده باشد.
با آغاز به کار جداسازی, ساکنین بیشتری نیاز به تشویق شدن دارند تا نقش های داوطلبی را برای افزایش عملکرد بر عهده بگیرند(مثل هماهنگ کننده بلوک,هماهنگ کننده طبقه و ...)این یک گام کلیدی است و باعث می شود که در نهایت مسئولیت ها بین ساکنین توزیع شود.در فقدان چنین ساختاری,بار مسئولیت کل پروژه ممکن است بر دوش چند تن از مردم بیفتد و کار مشکل شود.
نگهداری/پیروی
وقتی عمل برای نزدیک سه ماه در جایی انجام شد یک بررسی در به در می تواند انجام شود تا اطمینان حاصل شود که مردم جداسازی را انجام می دهند.
برای ساکنین جدید آپارتمان باید بسته آغازینی تهیه شود تا اطمینان حاصل شود که پروژه مستمرا در دوره زمانی به جلو می رود.
