پاسخ روانشناسانه به سوال "چرا مردم بازیافت نمی کنند؟( کد 0086)"
اگر چیزی برای مردم بسیار آسان نباشد انجامش نمی دهند.
مزایای بازیافت واضح به نظر می رسد.این کار میزان زایدات لندفیل ها را کاهش می دهد، از منابع طبیعی حفاظت می کند، آلودگی ها را کم می کند و شغل ایجاد می نماید.اغلب امریکایی ها بازیافت می کنند....البته گاه گاهی!

با این حال عده خیلی کمی هم هستند که همیشه بازیافت می کنند.
برایان ایاکوویلو، دستیار استاد روانپزشکی مدرسه طب ایکان در ماونت سینای شهر نیویورک به هافینگتون پست گفته است:"بازیافت عادت است و همانند خوردن غذاهای سالم مردم کمتر از آن اندازه که باید به انجام آن دعوت می شوند"
در حقیقت،بر طبق بررسی های عمومی ایپسوس 2011 تنها نیمی از افراد بالغ روزانه بازیافت می کنند.نفر سوم مدرسه به ما توضیح داد که غالبا بازیافت از این مقدار هم کمتر است و 13 درصد افراد هستند که هرگز بازیافت نمی کنند.
به علت اینکه پاداش بازیافت(حفاظت از زمین) و عواقب بازیافت نادر(آسیب به محیط زیست) لزوما بلافاصله به چشم نخواهد خورد،برای مردم سخت است که بین عادات روزمره و نتایج این عادات ارتباطی برقرار کنند.
جسیکا نولان،دستیار استاد روانشناسی دانشگاه اسکرانتون می گوید که :"قطعا پارادوکسی وجود دارد." او توضیح می دهد که :رفتار فردی در عین مهم بودن،بی اهمیت است!"
نولان که قبلا در مدیریت بازیافت شهری کار می کرد و مشکلات زیست محیطی را از نقطه نظر اجتماعی مورد تحقیق و تفحص قرار می داد گفته است که شناسایی موانع اجتماع در باریافت اولین گام مهم در افزایش مشارکت های مردمی می باشد.
در حالی که جوامع و گروههای مختلف موانع مختلفی را بر سر راه بازیافت می بینند و به همین دلیل برای هر جامعه ای راه حل منحصر به فرد باید ارایه شود، در اینجا دلایل عمده ای که مردم برای بازیافت نکردن عنوان نموده اند را مورد توجه قرار می دهیم:
چرا مردم بازیافت نمی کنند؟
چه چیز جلوی مرا می گیرد تا بیشتر از شرایط موجود بازیافت نکنم؟.

عمده ترین دلیل برای اینکه "چرا مردم بازیافت نمی کنند؟" فقدان دسترسی یا ناراحتی است که در ایالات جنوبی نسبت به دیگر ایالات از گستردگی بیشتری برخوردار است.
درصد مردمی که می گویند در جایی که زندگی می کنند بازیافت راحت یا در دسترس نیست

عدم انجام بازیافت مردمی در وهله نخست از ناراحتی یا عدم دسترسی ان ها ناشی می شد.
نولان گفت:"معلوم است که وقتی زیر ساخت ها موجود نباشند شما نمی توانید توقع مشارکت مردم در برنامه ای که وجود خارجی ندارد را داشته باشید.ما می دانیم که راحتی یکی از قویترین پیش بینی هایی است که باعث می شود مردم در یک برنامه موجود بازیافت مشارکت داشته باشند یا نداشته باشند.
اکونومیست گزارش می دهد که حدود یک چهارم امریکایی ها دسترسی به بازیافت از پیاده رو ندارند.این به معنای این است که بطری ها و قوطی ها برای رفتن به مراکز بازیافت ناگزیر از پیمودن گام های اضافه هستند.
البته جواب هایی که مردم در بررسی ها داده اند لزوما به مفهوم این نیست که آن ها واقعا به مراکز بازیافت دسترسی دارند یا ندارند.برای نمونه نولان متوجه شد که در بررسی های غیر رسمی دانش آموزان آرکانزاس ، اهالی یک شهر به دو گونه کاملا مختلف به سوال "به مراکز بازیافت به راحتی دسترسی دارید؟" جواب داده اند.
او گفت:"وقتی شما علاقمند نباشید،شاید فکر کنید که مراکز بازیافت در نزدیکی شما نیستند و این در حالی است که اصلا اینطور نیست"او ادامه می دهد:"اگر مرکزی وجود داشته باشد شما آن را نخواهید دید،زیرا اصلا در جستجویش نبوده اید"
هافینگتون پست دلایل مردم را در سه گروه اساسی قرار داد و بعد از متخصصین پرسید که برای راحتی مردم چه می توانند بکنند.

1-نداشتن وقت

عامل عدم بازیافت:بازیافت ناراحت کننده،زمان بر یا بسیار پر هزینه است
متخصصین می گویند:ایاکو ویلو فکر می کند که آنالیز خام هزینه-منفعت مردم است که باعث می شود آن ها در ارزیابی های خود تنها منافع آنی و نه بلند مدت را در نظر بگیرند.
ای میل ارسالی به هافینگتون پست به قرار زیر است:
دستورالعملی که انسان با بهره گیری از ان از فکر و بدن خود مراقبت می کند همان چیزی است که می تواند در حفاظت از دنیا هم مورد استفاده قرار گیرد.
او توضیح می دهد:"هزینه بازیافت سریع دیده شده و به سرعت احساس می گردد،در حالی که در باره محیط زیست اینطور نیست.متاسفانه این حقیقت در رفتار ما هم تاثیر گذار است"
آن هایی که فکر می کنند بازیافت کار راحتی نیست می توانند با انجام یک آنالیر منفعت – هزینه پی به زمان مورد نیاز بازیافت برده و متوجه گردند که آن ها به چه اسانی می توانند پی بازیافت را بگیرند.
نولان می گوید:"وقتی شما سیستمتان را بخوبی برنامه ریزی کردید،کار اصلا سخت نخواهد بود."وی ادامه می دهد:"همیشه بزرگترین مشکل این است که پی ببریم چرا کاری باید انجام شود"
مداخله هدفمند:مطابق با نظر نولان، راه حل های ساختاری پایه ای هستند که مشارکت مردم در فعالیت های زیست محیطی را بیشتر می کنند.
برای مثال اگر شهروندان بگویند که برنامه بازیافت شهر ان ها ناراحت کننده است ،سازماندهی یک برنامه پیاده رو خواهد توانست نرخ مشارکت بازیافت را بهبود ببخشد.جوامع روستایی ممکن است نیاز داشته باشند که خلاقانه تر فکر کنند; نولان پیشنهاد می دهد که طی همکاری با مغازه های خوار و بار فروشی،از این نوع مکان ها برای بازیافت کمک گرفته شود،زیرا مردم این نوع فضاها را بخوبی می شناسند.
او توضیح می دهد:"اگر شما بازیافت را یک فعالیت دارای ارزش افزوده محسوب می کنید،چرا برای سرویس های زباله کمی بیشتر هزینه اخذ نکرده و در عوض جمع آوری مواد بازیافتی را رایگان انجام نمی دهید؟" وی ادامه می دهد:"راههای زیادی هستند که با انجام آن ها می توان مشوق هایی برای افراد در نظر گرفت و ایشان را به انجام بازیافت تشویق نمود."

2-سر در گمی قوطی های آلومینیم

عامل عدم بازیافت:عدم تشخیص اینکه کدام مواد قابل بازیافت هستند و کدام ها نیستند،عدم درک درست از مزایای بازیافت
متخصصین می گویند:بازیافت می تواند سر در گم کننده باشد.بازیافت ممکن است از اجتماعی به اجتماع دیگر متفاوت باشد،ضمن اینکه قوانین بازیافت در طول زمان تغییر می کنند.
و آلودگی بازیافت، وقتی مواد قابل بازیافت با مواد غیر قابل بازیافت مخلوط می شوند،کل توده بی استفاده خواهد شد.این واقعیتی کتمان ناپذیر است(نکته مهم:کیسه های پلاستیکی نمی توانند در سطل مخصوص مواد بازیافتی قرار بگیرند)
نولان می گوید:"همیشه نگرانی و تنش بین اولویت قایل شدن بر ایجاد مشارکت های مردمی و پایان یافتن کارها و فعالیت های انجام شده با ایجاد محصولات نهایی نسبت به ایجاد جریان زایدات وجود دارد.
مداخله هدفمند:مفاد آموزشی یکنواخت توزیع شده در میان جوامع می تواند به ممانعت از سر در گمی کمک کند، حتی اگر این جوامع مواد مختلفی را تحت عنوان "مواد قابل بازیافت" پذیرا باشند.
نولان پیشنهاد می دهد که یک تصویر منفرد برای یک ماده در هر جایی مورد استفاده قرار گیرد.او توضیح می دهد:"اگر شما شیشه را می گیرید،پس حتما یک استیکر یا برچسب شیشه داشته باشید." او ادامه می دهد:"اگر پذیرای فلزات هستید،از استیکری استفاده نمایید که فلزاتی که می توانید داخل سطل یا ظرف بیندازید را نشان دهد.ایده این است که کار راحت تر انجام شده و محتویات ذهن خیلی به بازی گرفته نشوند."
اهداف عدم بازیافت به ویژه در تشویق مردم به یادگیری قوانین بازیافت شهرهایشان موثر است.برای مثال،سانفرانسیسکو با تصویب قوانین بازیافت و به کار گیری شهروندان،صاحبخانه ها و مکان های تجاری که زباله ها،مواد قابل بازیافت و مواد قابل کمپوست شدن را باز یافت نمی کنند گام بلندی برداشته است.
امروزه شهر بالاترین نرخ انحراف از لندفیل ها در کشور را دارد و 80 درصد زباله های خود را راهی اماکن دفن نمی کند.هدف این است که تا 2020 هیچ زباله ای وارد لندفیل نشود.
3-انکار کننده زباله

عامل عدم بازیافت:باور بر این است که بازیافت تغییر ایجاد نمی کند،مهم نیست یا اولویت کمی دارد(همیشه فراموش می کنم بازیافت کنم)
متخصصین می گویند:علیرغم شواهد محسوس که در برابر مخالفان ارائه می شود، هنوز برخی از مصاحبه شوندگان بر این باورند که بازیافت تغییری ایجاد نمی کند.برابر نظر سوپارنا راجارام،استاد روانشناسی و مدیر یادبود اجتماعی و آزمایشگاه شناخت دانشگاه استونی بروک، یک گسیختگی کلیدی بین طرفداران بازیافت و اجتماع وجود دارد.
او می گوید:"مردم اطلاعات بازیافت ندارند و نمی دانند بازیافت اختلاف ایجاد می کند و آن ها از چه راهی می توانند این تغییرات را به وجود بیاورند"او اضافه می کند:"ارتباط مستقیم وجود ندارد"
دیگر مصاحبه شوندگان می گویند که همیشه فراموش می کنند بازیافت کنند و برخی بر این عقیده اند که بازیافت اولویت کمی برایشان دارد.
راجارام می گوید:"چرا فراموش می کنید؟"او می گوید:"به خاطر اینکه شما بازیافت را نمی بینید و آن را بصورت رفتار آرامی که هیچ نتیجه ای ندارد مشاهده می کنید"
مداخله هدفمند:راجارام می گوید که مهم نیست که مردم بدانند چطور می توانند به درستی بازیافت را انجام دهند.آن ها بیشتر نیاز دارند که بدانند چطور کوشش های بازیافت آن ها مستقیما روی اجتماع تاثیر می گذارد.
او می گوید:"با توجه به اینکه پاداش یک نیاز شخصی نیست،می تواند عمل را تقویت نماید.این امر می تواند به سادگی آگاهی های چرخشی در باره مزایای محسوس مشارکت بالا در برنامه های بازیافت اجتماع باشد.اگر آگاهی کافی در باره آن اتصال نباشد، ما نقطه شروعی نخواهیم داشت.

در صورت تمایل به اخذ مشاوره تلفنی در زمینه های بهداشت محیط و محیط زیست می توانید از خدمات ما بهره مند شوید.