جمع آوری خانه به خانه زباله چیز عجیب و غریبی نیست!این گونه جمع آوری زباله همان روشی است که در سالیانی طولانی مورد استفاده قرار می گرفت و انصافا هم خوب جواب می داد!در این روش به جای آنکه زباله در داخل ظرف زباله پلاستیکی یا فلزی بزرگی که در بیرون منزل مستقر است و جایگاه موقت جمع آوری زباله نام دارد ریخته شود,
تا هنگام دق الباب یا به صدا در آمدن زنگ منزل که در ساعات 9 الی 10 شب و توسط رفتگران شهرداری صورت می گیرد, در خانه مانده و پس از آن مستقیما توسط ماشین های حمل زباله راهی محل دفن یا بازیافت و یا سوزاندن زباله می شود!
توصیه جمع آوری خانه به خانه زباله قطعا استهزای برخی و شماتت بعضی دیگر را که معتقدند نگارنده مثلا کارشناس به جای سراغ گرفتن از روش های نوین جمع آوری زباله و پاکسازی شهری سراغ روش های عهد دقیانوس رفته به دنبال خواهد داشت!شاید این خرده گیری را در هموطنانی نیز که برای پیدا کردن راه حل یک مشکل آنچنان دنبال روش های پیچیده و عجیب و غریب هستند که فراموش می کنند نیم نگاهی هم به راه حل های آسان و دم دستیشان بیندازند! , بتوان سراغ گرفت!
در پاسخ به همه این عزیزان هموطن باید گفت که امروزه هم که راههای جمع آوری زباله با روزها و سال های گذشته تفاوت چشمگیری کرده,متخصصان بر این باورند که هرچه زمان ماندگاری زباله در محیط بیرونی منزل کوتاهتر شود,آلودگی آن و قابلیت بیماریزایی و موش و مگس زایی آن کمتر خواهد گردید!
با این حال نگارنده به مردم و مسئولین حق می دهد که به دو دلیل کاملا واضح از جمع آوری خانه به خانه زباله طفره بروند!:الف-فرهنگی:مردم ما چندان دوست ندارند که مجبور باشند در ساعاتی مشخص از شبانه روز منتظر بمانند تا کسانی به آنها مراجعه نموده و زباله شان را تحویل بگیرند!ب-اقتصادی:جمع آوری خانه به خانه زباله برای مسئولین و دست اندرکاران جمع آوری گران تر تمام می شود!زیرا این امر از سویی زمان بیشتری را به خود اختصاص می دهد و از سوی دیگر کارگر و ماشین جمع آوری و حمل زباله بیشتری می طلبد!
در مورد اول هم می توان حق را به مردم داد و هم نداد!حق با مردم است چرا که با وضعیت فعلی نمی توان از مردم انتظار داشت که نهایت همکاری را در جمع آوری زباله مبذول بدارند و کماکان شاهد باشند که هم شهرشان روزبروز کثیف تر و ناسالم تر شود و هم بر چاقی و فربگی موش هایی که در جوارشان زندگی میکنند –و کم مانده از خانه و زندگیشان سر در بیاورند-افزوده گردد!وگرنه وقتی مامورین آب و گاز و برق وقت و بی وقت وارد خانه های مردم میشوند,چه اشکال دارد که رفتگران زحمت کش شهرداری نیز در اوقاتی معین و مشخص وارد منازل آن ها نشوند و همان بیرون درب بمانند؟!و حق با مردم نیست زیرا بعید است که آنها در صورت مشاهده تمیزی شهرشان که نشات گرفته از جمع آوری خانه به خانه زباله است-و به هیچ وجه قابل مقایسه با وضعیت فعلی نیست!-و دانستن اینکه بدون همکاری آنها این روش جمع آوری اصلا جواب نمی دهد ,از تشریک مساعی در این زمینه غفلت کرده و بخواهند کماکان در حفظ ناپاکی محیط زیستشان بکوشند!
در مورد دوم هم باید گفت که با یک دید کلان اقتصادی , جمع آوری خانه به خانه زباله مردم نه تنها برای مسئولین و دست اندرکاران ارزان تر تمام میشود,بلکه از این میان درآمدی هم نصیب مردم میشود;البته به شرطی که مسئولین و دست اندرکاران جمع آوری زباله بخواهند حق زحمتی که مردم برای تمیزی شهرشان می کشند به نحوی ادا نمایند!
در باره اینکه چرا جمع آوری خانه به خانه زباله هزینه های اقتصادی کمتری را به جامعه تحمیل میکند تنها کافی است که متذکر شویم وقتی مردم عادت کنند که زباله های خود را در ساعاتی مشخص تحویل کارگران یا رفتگران شهرداری بدهند,به راحتی عادت خواهند نمود که به جای تحویل دادن زباله های مخلوط , آنها را بصورت جداگانه و در قالب زباله های تر و خشک در اختیار کارگران یا رفتگران شهرداری بگذارند!;این امر به مرور مردم را عادت خواهد داد که بازیافت را جدی تر هم بگیرند و مثلا زباله های سبز خود را-زباله های متشکله از پس مانده غذایی و شاخ و برگ گیاهان-در کیسه های سبز ریخته و زباله های بازیافتی,خطرناک و سایر زباله های تولیدی خویش را به ترتیب در کیسه های آبی,قرمز و مشکی جای دهند!بهتر می بینم در باره سود سرشار حاصله از چنین تفکیکی اصلا سخن نگویم زیرا علاوه بر زباله دزدها که بیشتر زندگی خود را صرف چنین تفکیک هایی می کنند!,پیمانکاران خصوصی شهرداری و مسئولین و دست اندرکاران امور شهری نیز از قیمت زباله هایی که چنین تفکیک هایی را از سر گذرانده اند,بخوبی آگاهند!
با این حال باید اذعان کرد که از آنجا که معمولا رفتگری شغلی است که ما ایرانی ها به سختی و به اکراه به آن تن می دهیم –به ویژه اگر خدای ناکرده تحصیلات عالیه داشته باشیم!-شاید باید برای تامین کارگر کافی جهت جمع آوری و حمل و نقل زباله به ترمیم دستمزد و حقوق کسانی که به چنین شغلی برای امرار معاش رو می آورند نیز همت گماریم!,هر چند در این زمینه نمی بایست از شماتت مسئولین و دست اندرکارانی که در طی سالهایی طولانی همه هم و غم خود را صرف بازکردن درب دانشگاهها و دکتر ,مهندس کردن تمامی اقشار جامعه نموده و ندانستند که جامعه ما به حد کافی ژنرال دارد که فقط دستور بدهد و دست به سیاه و سفید نزند و انجام هر کار ریز و درشتی را کسر شان خود بداند!چشم پوشی نموده و به آنها یادآور نشد که بهتر است –دست کم-در سالهای آینده کمی بیشتر به فکر تولید سرباز برای جامعه مان باشند!
در صورت تمایل به اخذ مشاوره تلفنی لطفا با متخصصین و کارشناسان "بهداشت محیط دم دستی" تماس حاصل فرمایید.
