کمپوست در یک سیستم مزرعه داری......
قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
غذا
تعادل کربن( قهوه ای ها/ مرده) و نیتروژن( سبزها/ اخیرا زنده). معمولا توده با نسبت سه یا دو به یک قهوه ای به سبز مخلوط می شود. هدف مخلوط داشتن نسبت کربن به ازت 25 به 1( یک قهوه ای به یک سبز) تا 45 به 1(3 قهوه ای به 1 سبز) برای کمپوست سازی داغ است.
اینجا ما یک دستورالعمل عمومی کمپوست داریم که می تواند حدودا در هر جایی تنظیم شود و ساخته شود.
یک یا دو عدل بوریا( کربن/ قهوه ای)
یک یا دو عدل تراشه چوب نرم(کربن/ قهوه ای)
یک یا دو عدل معادل از برگ های درخت فاسد شده مرطوب( کربن/ قهوه ای)
یک عدل چمن( تازه هرس شده) یا سنفیتون( نیتروژن/ سبز)
یک عدل یونجه( برداشت دوم)( نیتروژن/ سبز)
یک عدل معادل سبز: باقیمانده های باغ و آشپزخانه، کود حیوانی، سنفیتون
یک عدل خزه پوسیده( نه قهوه ای و نه سبز، بلکه خنثی؛ آب و مواد مغذی نگه می دارد)
یک عدل معادل خاک( نه قهوه ای و نه سبز؛ میکروب ها و مواد معدنی و آب را تامین می کند)
هوا:
توسط اندازه ذره، اندازه توده و چرخش تحت تاثیر قرار می گیرد.
هوادهی با عدم اجازه دادن به توده که خیلی تر یا خیلی بزرگ شود مدیریت می شود. اندازه های تکه های مواد توده نیز روی هوادهی و نرخ کمپوست سازی اثر می گذارند. تکه های خیلی کوچک نرخ تجزیه را افزایش می دهند و حرکت اکسیژن داخل توده را آرام می کنند. تکه های بزرگتر، آرامتر تجزیه می شوند و می توانند کانال هایی را برای ورود هوا به توده تامین نمایند.
آب:
فقدان آب اغلب فاکتور محدوده کننده ای است که اجازه نمی دهد حرارت توده کمپوست بالا برود. آب اضافی عمومی ترین عاملی است که سبب تولید و احتمالا گسترش بوهای بد می شود.
یک روش ساده و سریع تعیین محتویات رطوبت روش "فشرده سازی" است.
به ماده خام یا کمپوست چنگ زده و آن را در مشت، فشرده نمایید. اگر آب جاری شد و یا توانستید چند قطره ای آب بیرون بکشید، آب بیش از 65 درصد است.
اگر مشت کمپوست فشرده، پوست شما را تر کرد اما قادر نشدید بیش از یک تا دو قطره آب از دل آن بیرون بکشید، رطوبت مطلوب 50 تا 65 درصدی دارد.
اگر مشت کمپوست فشرده در هنگام باز کردن دست جدا شد، رطوبت احتمالا زیر 45 درصد است و معنی آن این است که رطوبت خیلی کم و یا خشکی وجود دارد.
درجه حرارت:
درجه حرارت توسط ترکیب غذا، آب، اندازه توده، چرخش و ... تحت تاثیر قرار می گیرد. یک توده حداقل نیاز به 4 فوت قطر و 3 تا 4 فوت ارتفاع دارد تا داغ شود. چرا یک توده داغ می شود؟ این به خاطر افزایش سریع تعداد ارگانیزم های موجود و به ویژه نوع باکتری هایی است که در درجه حرارت های بالا باقی مانده و نشو و نما می کنند.( باکتری های ترموفیلیک) حرارت می تواند حضور بذر علف های هرز مانا را کاهش دهد و از شمار ارگانیزم هایی که از گیاهان زنده تغذیه می کنند بکاهد. هدف این است که حرارت توده را به 120 تا 140 درجه فارنهایت برسانیم. اگر وقتی دستتان را داخل توده می کنید درجه حرارت آنقدر بالاست که نمی توانید دستتان را بیش از 10 ثانیه در توده نگه دارید، احتمالا درجه حرارت بیش از 130 درجه فارنهایت است. یک ترمومتر کمپوست وسیله خوبی است. یک ترمومتر گوشت کار می کند.
میکروب ها:
ارگانیزم ها و میکروب های مورد نیاز حاضر هستند و خرید افزودنی ها لازم نیست. مدیریت می تواند روی شمار باکتری ها یا قارچ های حاضر اثر بگذارد.
زمان:
فرآیند کمپوست سازی از طریق مراحلی انجام می شود که شامل مراحل اولیه فعال یا داغ است که نیاز به هوای بیشتر و آب دارد و در دنباله آن مراحل رسیدگی در درجه حرارت های پایینتر شکل می گیرد. ارگانیزم ها در طی مراحل تغییر می یابند. کمپوست سازی می تواند در درجه حرارت های بالا سریعا اتفاق بیفتد( 3 تا 4 هفته) یا در درجه حرارت های پایینتر کند پیش برود(3 تا 4 ماه) مواد مغذی در دسترس در طول زمان زیاد خواهند شد و اگر کمپوست برای بذر استفاده می شود، باید زمان کافی برای پایدار شدن کمپوست( 2 تا 4 ماه) فراهم گردد. کربن به ازت نهایی بین 10:1 و 20:1 است.
