5comver0007

 09122039437       09224055895         02188331528

فوری! فروشی! بدون معطلی! در انبار فقط یک سطل بوکاشی و دو بسته سبوس موجود است! در صورت تمایل به خرید، قبل از دیگران، تماس بگیرید!!

HUOS TOTAL

RUMI4

چرا مشکل داریم؟ چگونه مشکل را حل کنیم؟

 

 

hame1

 

hame2

 

hame3

یک تیر و پنج نشان! 

5reas 6

 

 کمپوست خانگی!

5reas 7

 

کمپوست حیاط خلوت(کد 0112)

معرفی
زائدات باغچه ای و حیاطی تا 20 الی 30 درصد زائدات جامد اغلب شهرهای ایالات متحده را شامل می شوند، در حالی که زائدات غذایی تنها 8 الی 9 درصد هستند. هزینه جمع آوری، حمل و نقل و عملکرد زائدات حیاط و باغچه در اغلب موارد بخش عمده ای از بودجه برنامه های مدیریتی بسیاری از مواد زائد جامد شهری را به خود اختصاص می دهد؛ بطور متوسط 20 درصد بودجه و اگر دستکاری هرس های چمن و برگ ها هم اضافه شود به 50 درصد هم می رسد.


زائدات غذایی و حیاط عوامل عمده تولید گاز متان و زهکشی مایع اسیدی در لندفیل ها هستند. سوزاندن زائدات حیاط منبع عمده آلودگی هوا است. هر چند کمپوست سازی شهری یک آلترناتیو ترجیحی زیست محیطی برای اداره کردن زائدات غذایی و حیاط است، فرآیند کردن این زائدات در منبع هزینه های عمده جمع آوری را کاهش داده و تاثیر مثبت روی محیط زیست دارد. کمپوست سازی حیاط خلوت یکی از ساده ترین راهها برای فرآیند کردن زائدات باغچه و حیاط در مبدا است.
کمپوست چیست؟
درست کردن کمپوست یک راه سریع برای سرمشق قرار دادن چرخه طبیعی مرگ و زندگی است. محصول نهایی فرآیند کمپوست یک شکل تا حدی تجزیه شده، تیره، شل از مواد آلی است که هیچ نشانه ای از مواد اولیه ندارد. تنها اختلاف بین کمپوست نهایی و هوموس جنگلی ایجاد شده "زمان" است.
فعالیت های میکروارگانیزم های مختلف و بی مهرگان، مواد آلی خام یک توده کمپوست را به کمپوست نهایی تبدیل می کنند. حداکثر تجزیه وقتی اتفاق می افتد که این ارگانیزم ها در معرض مقادیر متعادلی از اکسیژن، رطوبت و مواد مغذی قرار گیرند. محصولات فرآیند کمپوست شامل کمپوست نهایی، دی اکسید کربن، گرما و آب است.

comkhal1
حوضچه کمپوست باغ
کمپوست سازی هوازی و بی هوازی
کمپوست سازی می تواند در شرایط هوازی( در حضور اکسیژن) و بی هوازی( در غیاب اکسیژن) صورت گیرد. میکروارگانیزم های کمپوست سازی هوازی نیاز به اکسیژن( بیش از 5 درصد در توده کمپوست) دارند، در حالی که میکروارگانیزم های کمپوست بی هوازی فقدان اکسیژن را ترجیح می دهند. استفاده از کمپوست سازی بی هوازی در ایجاد توده های کمپوست حیاط خلوت مطلوب نیست، زیرا بوی بد تولید می کند. بدبوترین گاز حاصله از تجزیه بی هوازی هیدروژن سولفوره است( با بوی تخم مرغ گندیده)، در حالی که در عمل گازهای بد بوی دیگری از قبیل کادوارین و پوترسین هم تولید می گردند.
تجزیه هوازی، فرِاند ترجیحی کمپوست سازی زائدات توده ای حیاط خلوت است، زیرا بوی بهتری داشته و کارآمدتر است. کمپوست سازی هوازی گرمای 140 درجه فارنهایت یا بالاتر تولید می کند، که به اندازه کافی گرم است تا اغلب پاتوژن های گیاهی و بذر علف های هرز توده را با مدیرت خوب از بین ببرد.
گزینه های کمپوست سازی
کمپوست سازی ورقه ای باغ شامل اعمال مواد کمپوست شونده خام بصورت مستقیم در بالای خاک و در لایه های مختلف است. مواد آلی ریز ریز شده می توانند بین گیاهان بصورت نوعی از مالچ( لاشبرگ) اعمال شوند و اجازه داده می شود که به آرامی تجزیه گردند. بعد از یخبندان و سرمای پاییزه، مواد می توانند مستقیما جزئی از خاک گردند.
کمپوست سازی ترانشه شامل حفاری ترانشه ها و پر کردن آن ها با زائدات آلی ریز ریز شده است. ترانشه با 6 الی 8 اینچ خاک پوشیده می شود. وابسته به درجه حرارت خاک، میکروارگانیزم ها و کرم های خاکی به آرامی این مواد را به مواد آلی استفاده شدنی تبدیل می کنند. در حالی که مواد آلی تجزیه می شوند، ترانشه های پوشیده شده اغلب در مسیرهایی بین ردیف سبزی ها حفر می شوند.
کمپوست سازی شبیه کمپوست سازی ترانشه ای است، با این تفاوت که در فضاهای کوچکتر قرار می گیرد. برای ایجاد سوراخ هایی بین گوجه فرنگی، یک حفار سوراخ های کوچک یا حفار تیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد و این سوراخ ها می توانند با خرده های غذا پر شده و با خاک پوشیده گردند. در بهار بعدی، مواد آلی باید بخوبی تجزیه شده باشند.
فرآیند کمپوست
ارگانیزم های کمپوست
اغلب ارگانیزم های کمپوست در دو گروه قرار می گیرند: میکروارگانیزم ها و بی مهرگان. از میان میکروارگانیزم ها، باکتری های هوازی مهمترین نقش را در شروع تجزیه و تولید حرارت بر عهده دارند.
باکتری ها موجودات تک سلولی هستند که نمی توانند غذای خود را از راه فتوسنتز به دست آورند. آن ها با تقسیم تولید مثل می کنند. آن ها در زمانی نسبتا کوتاه میلیاردها فرزند بوجود می آورند. با این حال، دوره عمر ویژه هر کدام از آن ها ممکن است به کوتاهی 20 تا 30 دقیقه باشد. به عنوان یک گروه، آن ها تقریبا هر ماده آلی را می خورند. هر چند، وابسته به ساختار توده و مرحله تجزیه، جمعیت های ویژه باکتری از توده به توده فرق می کنند.
اوایل، باکتری های سرمادوست فعال هستند؛ به ویژه در پاییز و وقتی درجه حرارت سرد است. فعالیت بهینه در 55 درجه فارنهایت انجام می شود، ولی این باکتری ها هنوز در صفر درجه فارنهایت فعال هستند. فعالیت باکتریایی حرارت ایجاد می کند و مرحله را به تجزیه کارآمدتر می کشاند. باکتری های مزوفیلیک وقتی فعال می شوند که درجه حرارت توده بین 70 الی 100 درجه فارنهایت باشد.
تجزیه سریع توده توسط باکتری های مزوفیلیک حرارت ایجاد می کند. با افزایش درجه حرارت توده و هنگامی که این درجه به 113 و 155 درجه فارنهایت و بالاتر رسید، باکتری های ترموفیلیک( گرما دوست) عهده دار انجام فعالیت می شوند. اغلب بذر علف های هرز و ارگانیزم های مسبب امراض گیاهی در این درجه حرارت کشته می شوند. به جز مواقعی که چرخش و ورود مواد جدید وجود داشته باشد، باکتری های ترموفیلیک مواد را به سرعت تجزیه کرده و در 2 الی 3 روز به مرحله پیک می رسانند. سپس توده به محدوده درجه حرارت پایینتر برگشته و باکتری های مزوفیلیک فعال می شوند.

دیگر میکروارگانیزم های مهم در فرآیند کمپوست سازی شامل اکتینومایست ها و قارچ ها هستند. همانند باکتری ها و قارچ ها، اکتینومایست ها هم بوی توده را، به گونه ای کم، همانند خاک می کنند. در انتهای فرآیند کمپوست، آن ها ممکن است بصورت پودر آبی- خاکستری تا سبز روشن یا لایه تار عنکبوت مانند در 4 تا 6 اینچی بیرونی کمپوست ظاهر شوند. قارچ ها عموما با اکتینومایست ها مخلوط هستند.
وقتی درجه حرارت داخلی کمپوست بالا می رود اغلب بی مهرگان کشته شده یا شروع به مهاجرت به بخش های سردتر می کنند. در جاهای سردتر، نماتودها، باکتری ها، پروتوزوآها و اسپورهای قارچ ها را شکار می کنند. مایت های بزرگتر و دم فنری ها هم از قارچ ها تغذیه می کنند. چرخه زندگی توده استمرار پیدا کرده و پیچیده تر می شود، بطوری که مایت های شکارچی و پسودواسکورپیون ها از نماتودها و مایت های دیگر تغذیه می کنند. بی مهرگان پیچیده ای همانند صدپایان و سوسک های زیرزمینی از اشکال ساده تر حیات تغذیه می کنند و گیاهان زنده در حال فساد در توده، حلزون ها، نرم تنان و کرم های خاکی را جذب خود می کنند.
تعادل کربن/ ازت
هر توده کمپوست وابسته به شماری از عوامل زیست محیطی داخل توده، بخوبی گرم شده و به سرعت تجزیه می گردد. یکی از بحرانی ترین عوامل، تعادل کربن و ازت در زائدات حیوانی و گیاهی افزوده شده به توده است.
هر چند شماری از نسبت های مواد مغذی، از قبیل نسبت ازت به فسفر، در فرآیند کمپوست سازی مهمند، بحرانی ترین نسبت، کربن به ازت می باشد که بصورت C:N یا C/N بیان می شود. میکروارگانیزم ها نیاز به کربن به عنوان منبع انرژی دارند و علاوه بر آن به ازت برای ساخت پروتئین نیاز دارند. وقتی نسبت کربن به ازت حدود 30 به 1 باشد، تجزیه بهینه در توده کمپوست صورت می گیرد. وقتی کربن کافی برای میکروارگانیزم ها وجود ندارد تا مواد سلولی جدید را بسازند، ازت اضافی بصورت آمونیاک هدر می رود. وقتی ازت کافی برای تولید پروتئین های لازم جهت رشد میکروارگانیزم ها نباشد، فرآیند کمپوست آرام خواهد گرفت.
در حالی که اغلب مواد آلی توده در نسبت های کربن به ازت مختلف هستند، آن ها باید متعادل شوند تا نسبت ایده آل 30 به 1 را تولید کنند. اغلب مواد خشک یا چوبی کربن بالا دارند، در حالی که زائدات سبز یا فضولات احشام کربن نسبتا پایین دارند( جدول 1)

 comkhal13

به خاطر اینکه به سبب محتویات آب و مرحله رشد، مواد گیاهی نسبت های گیاهی کربن به ازت مختلف دارند، جداول نسبت های کربن به ازت فقط می توانند به عنوان راهنماهای اختلاط مواد مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین، کمپوست سازی بیش از آنکه علم باشد، یک هنر است.

تاثیرات سطح
با افزایش سطح مواد آلی اضافه شده به توده تجزیه توده می تواند مورد کمک قرار گیرد. از آنجا که فعالیت میکروبی اغلب در سطح زائدات اضافه شده به توده صورت می گیرد، افزایش سطح تعداد میکروارگانیزم هایی که روی مواد کار می کنند را بیشتر می کند.
یکی از موثرترین راه ها برای افزایش سطح زائدات آلی استفاده از دستگاه ها تراشنده یا خرد کننده است. خرد کننده ها و تراشنده ها می توانند بزرگ یا کوچک باشند؛ به وسیله دست، گاز یا برق راه اندازی شوند. برگ های پاییزی می توانند از طریق یک حرکت دهنده چرخشی مورد عمل قرار گیرند. برای کوچک سازی ترکه های بزرگ یا شاخه ها می توان از هرس کننده ها یا قیچی های دستی کمک گرفت.
هوادهی
برای کمپوست سازی هوازی، چرخاندن نوبه ای کمپوست، حیاتی است، زیرا وقتی توده چرخانده می شود، اغلب هوای در دسترس برای میکروارگانیزم های توده از هوای گیر کرده در آن می آید. هر چه توده بیشتر چرخانده شود، هوای بیشتری وارد آن می شود. مقداری از هوای ورودی به کمپوست از طریق باد تامین می گردد، در حالی که هوا می تواند بطور طبیعی نیز به داخل توده کشیده شود. این کار به دلیل اینکه هوای گرم بطرف بالا صعود می کند صورت می پذیرد.
هوادهی به مقدار آب توده و خلل و فرج محتویات توده( اندازه فضاهای بین ذرات توده) هم بستگی دارد. این فضاها می تواند هم آب و هم هوا را نگه دارد. بنابراین، به مجرد اینکه سطح آب افزایش می یابد، امکان تماس هوا کم می شود.اختلاط مواد خشک خشن همانند برگ های پاییزی با رطوبت، مواد سبزی همانند هرس های چمن جریان هوای توده را افزایش خواهد داد.
در پروژه های کمپوست سازی حیاط پشتی، یک چنگک یا چنگال کشاورزی بهترین وسیله چرخاندن یا ... توده هستند. توده های کمپوست می توانند جوری ساخته شوند که از یک سمت یا دو سو نفس بکشند.
محتویات رطوبت
برای کمپوست سازی هوازی اختیاری، محتویات رطوبت توده باید بین 40 و 60 درصد باشد. درصد بالاتر تجزیه بی هوازی را افزایش می دهد، در حالی که درصد پایینتر با مرگ میکروارگانیزم ها فرآیند کمپوست سازی را آرام نموده و یا به تعطیلی خواهد کشاند.
فشار دادن کمپوست با دست به شما قضاوتی صحیح در باره رطوبت کمپوست می دهد. اگر وقتی مواد را به سختی میفشارید، مواد شبیه اسفنج نم دار باشند و فقط چند قطره بیرون بیاید، رطوبت کافی است. توده هایی که خیلی مرطوب هستند، باید چرخانده شوند تا محتویات هوا ازدیاد حاصل نماید. توده هایی که خیلی خیس هستند باید چرخانده شوند و با یک لوله خرطومی آبیاری شوند.
ساخت یک توده کمپوست
اغلب توده های کمپوست شاهکار زیبایی نیستند. پس، آن ها باید در موقعیتی پنهان ولی راحت واقع شوند. منبع آب نزدیک باید موجود باشد. قرار دادن کمپوست در یک جای سایه مانع از خشک شدن آن خواهد گردید. از آنجا که اغلب کمپوست ها در باغ استفاده می شوند، دسترسی آسان به این حوزه ضروری است.
حداقل ابعاد توده 3*3*3 فوت است، زیرا توده های کوچکتر حرارت یا تجزیه کافی تولید نمی کنند. توده کمپوست باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا حرارت کافی را در خود نگه دارد و به اندازه کافی کوچک باشد تا جریان هوای داخلی آن فراهم گردد. توده های بلندتر از 5 فوت مشکل چرخانده می شوند و ممکن است به سبب وزن، جریان هوا را محدود نمایند. طول توده وابسته به مقدار موادی است که نیاز به کمپوست شدن دارند.
باغداران با زائدات زیاد حیاط نیاز به ساخت دو یا بیشتر توده کمپوست یا حوضچه دارند. برای چرخاندن مواد، دو حوضچه راحت هستند، زیرا چند حوضچه که عملیات کمپوست سازی را در زمان های متفاوت آغاز کرده باشد، همواره در مراحل مختلف تجزیه به سر می برند.
سازه های کمپوست
اختیار شما برای ساخت کمپوست وابسته به زمان مورد نیاز برای عمل آوری، محدودیت فضا و بودجه در اختیار است. ایجاد کمپوست سریع نیاز دارد که سازه قابلیت چرخش مکرر را بخوبی دارا باشد. باغدارانی که به ویژه جنبه های زیبا شناختی را مد نظر قرار می دهند ممکن است کمپوست کننده های بشکه ای چرخشی را ترجیح دهند( تصویر 1)

comkhal2

تصویر 1- کمپوست کننده چرخشی بشکه ای
این سازه ها نسبتا گران هستند، اما از آنجا که براحتی می چرخند، کثیفی و پلشتی کمتر داشته و سریعتر کمپوست نهایی تولید می کنند. باله های داخل بشکه باعث هوادهی بهتر مواد می شوند.( تصویر 2)

comkhal3

تصویر 2- سازه باله ای داخل کمپوست ساز بشکه ای
سازه نسبتا گران دیگر واحد کمپوست ساز سه حوضچه ای است. این حوضچه ها می توانند از قطعات چوب قرمز کشویی( تصویر 3)، ترکیبی از قطعات چوب قرمز و توری سیمی( تصویر 4) و یا بلوک های سیمانی( تصویر 5) ساخته شوند. سازه های توری سیمب تمایل به هوادهی بهتر دارند و کمپوست می تواند براحتی از حوضچه ای به دیگری منتقل شود.

comkhal4
تصویر 3- واحد کمپوست سازی سه مرحله ای ساخته شده از قطعات چوب قرمز

comkhal5

تصویر 4- واحد کمپوست ساز سه حوضچه ای توری سیمی و قطعات چوب قرمز

comkhal6

تصویر 5- واحد کمپوست سازی سه حوضچه ای بلوک سیمانی
کمپوست سازی توده ای ارزانترین روش کمپوست سازی است، اما هم فضای بیشتری اشغال می کند و هم کثیفی بیشتری دارد. اگر به منظور برآورده ساختن اهداف چرخشی حداقل دو توده نگهداری شود، کمپوست نهایی می تواند به سرعت تولید گردد.
واحدهای کمپوست نگهدارنده دیرتر کمپوست نهایی تولید می کنند، زیرا آن ها بطور کلی تمایل به چرخش کمتر دارند. مواد عموما به همراه تولید وارد واحدهای نگهدارنده می شوند. جهت ممانعت از جلب شدن آفات، زایدات غذایی در میان زائدات باغی و حیاط جای می گیرند. واحدهای نگهدارنده می توانند از قطعات چوب قرمز( تصویر 6)، فنس های سیمی یا توری جوجه( تصویر 7)، فنس برف( تصویر 8)، بلوک های سیمانی( تصویر 9) ساخته شوند.

comkhal7

تصویر 6- واحد نگهدارنده ساخته شده از قطعات چوب قرمز

comkhal8

تصویر 7- واحد نگهدارنده فنس سیمی

comkhal9

تصویر 8- واحد نگهدارنده فنس برف

comkhal10

تصویر 9- واحد نگهدارنده بلوک سیمانی
تمام این سازه ها برای محافظت ممکن است نیازمند پست های گوشه ای فولادی یا چوب قرمز داشته باشند.
فناوری های کمپوست سازی
عمومی ترین فناوری کمپوست سازی شامل تغییر دادن لایه های مواد آلی، خاک، کود یا فضولات حیوانی است( تصویر 10)

comkhal11

تصویر 10- فناوری لایه بندی برای کمپوست توده ای یا حوضچه ای
یک لایه 6 الی 8 اینچی مواد آلی خشن از قبیل تکه های غله ریز ریز شده یا خاک اره، به عنوان لایه نخست قرار داده می شود تا هوادهی تحتانی را تامین نماید. این مواد، همچنین، کمک به جذب شیرابه ای که از توده نشت می کند نیز می نمایند.
یک لایه کود( یک فنجان 12-12-12 یا معادل آن به ازای هر 25 فوت مربع سطح) را روی لایه ای از مواد آلی بریزید. کودها نیاز نیتروژن را برای کاهش کربن بالا تامین می کنند: نسبت های ازت با مواد خشنی همانند چوب ذرت و خاک اره ارتباط دارد. از بارور کننده کامل برای حفظ تعادل فسفر و پتاسیم با ازت استفاده کنید.
یک لایه یک تا دو اینچی از فضولات مرغ و ماکیان، خرگوش یا احشام می توانند جایگزین کود شوند. فضولات اسب مخلوط شده با مواد بستری یک منبع عالی نیتروژن است و مورد استفاده میکروارگانیزم های آغازگر کمپوست قرار می گیرد. یک لایه خاک هم میکروارگانیزم ها را به داخل توده انتقال می دهد.
به عنوان منبع نیتروژن، هرس های خیس چمن هم می توانند با مواد خشک تر و درشت تر مخلوط شوند. مراقب باشید که هیچ لایه ای از هرس های چمن مرطوب در توده وجود نداشته باشد، زیرا آن ها از طریق تجزیه بی هوازی، محدود کردن هوا و آب توده موجب تشکیل توده های چسبناک لجن می شوند.
به لایه گذاری مواد آلی با کود یا فضولات احشام و خاک ادامه دهید تا توده به بلندی 3 تا 5 فوت برسد.
مواد کمپوست
تقریبا تمام مواد گیاهی می توانند در توده کمپوست مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، گیاهان بیمار و بذر علف های هرز را در توده نگذارید، زیرا ممکن است ساختار توده برای ایجاد گرمایش کافی و مناسب بهینه نباشد. علاوه بر این، علف های نورسته چند ساله باغچه از قبیل چمن برمودا، ریشه علف هرزهای چند ساله از قبیل جانسون گراس و گیاه پیچ را داخل کمپوست نسازید.
اگر ممکن است، مواد گیاهی را برای کمپوست سازی انتخاب کنید که مواد نسبت بالای کربن به ازت را با مواد نسبت پایین کربن به ازت متعادل می سازند. توده های کمپوستی که اساسا از مواد نسبت بالای کربن به ازت ساخته شده اند ممکن است نیاز به بارور کننده نیتروژن اضافی یا کود حیوانی داشته باشند تا متوسط نسبت کربن به ازت را کم کنند. فضولات حیوانی که نباید مورد استفاده قرار گیرند شامل مدفوع سگ و گربه و فضولات خوک هستند که ممکن است شامل ارگانیزم های بیماریزای عفونی کننده افراد باشند. از زائدات غذایی چرب همانند گوشت و استخوان پرهیز نمایید، زیرا بوی آن ها آفات را جذب می کند. از خاکستر چوب پرهیز کنید، زیرا خیلی قلیایی است. جدول شماره 2 زایدات حیوانی و گیاهی که در کمپوست سازی باید از آن ها پرهیز کرد را نشان می دهد.

 comkhal14

نگهداری یک توده کمپوست

با چرخانیدن کمپوست، می توان به بهترین صورت سطح رطوبت یکنواخت و مناسب برای فعالیت میکروبی را فراهم نمود. توده های خیس متمایل به تجزیه بی هوازی گشته و نیاز دارند اصلاح گردند. فعالیت میکروبی هوازی در توده های خشک آرام می شود؛ لذا، هنگام چرخانیدن توده های خشک، آن ها را مرطوب نمایید.
عموما، هر چه کمپوست بیشتر چرخانیده شود، تجزیه سریعتری در آن به وقوع خواهد پیوست. در حالی که توده هایی که مکررا چرخانیده می شوند می توانند کمپوست را در زمانی معادل دست کم 14 روز تولید کنند، توده های دارای چرخش کمتر در زمان یکسال قادر به تولید کمپوست می گردند. زمان مورد نیاز برای به دست آوردن کمپوست نهایی به اندازه توده و درجه حرارت هوا و زمان سال هم بستگی دارد.
موقع چرخش، کمپوست را از لبه های بیرونی توده یا حوضچه به میانه توده جدید حرکت دهید، طوری که بتواند در فرآیند کمپوست سازی حرارت ایجاد نماید. توده کمپوست نهایی باید نصف حجم اولیه را داشته باشد. اغلب این افت در نتیجه دی اکسید کربنی است که در فرایند هدر می رود.
رفع مشکل
توده کمپوست ممکن است به دلایلی در ایجاد گرما یا تجزیه به مشکل برخورد نماید. جدول 3 نشانه های عمومی، مشکلات و راه حل ها را نشان می دهد.

comkhal15
ورمی کمپوست
کرم خاکی ها بعضی از بزرگترین ارگانیزم هایی هستند که در کمپوست پیدا می شوند. با تونل زدن از میان خاک باغ، کرم خاکی های باغ می توانند روزانه به اندازه وزن بدنشان خاک مصرف کنند. مدفوع آن ها 5 تا 11 بار از خاکی که مصرف می کنند نیتروژن، فسفر و پتاسیم بیشتری دارد.
با این حال، کرم خاکی های باغی و کرم خاکی های کمپوست تفاوت اساسی با هم دارند. هر چند کرم خاکی های باغی یا میدانی( الوبوفورا کالیجینوزا) به ته توده کمپوست نفوذ می کنند، آن ها خاک معمولی را ترجیح می دهند و کمپوست فعال با درجه حرارت های بالاتر را نمی توانند تحمل نمایند. کرم های قرمز یا وول خورنده های قرمز( لومبریکوس روبلوس) و کرم های ماهی( آیزنیا فوئتیدا) کمپوست سردتر یا توده های فضولات احشام را ترجیح داده و اگر کمپوست خیلی داغ شود می میرند.
جعبه ها یا حوضچه های ویژه ( تصویر 11) می توانند با کرم های کمپوست یا ورمی کمپوست سازگار باشند. کرم های قرمز و کرم های ماهی درجه حرارت های 50 تا 70 درجه فارنهایت را ترجیح می دهند.

comkhal12
تصویر 11- جعبه کمپوست کرم
جعبه های کم عمق چوبی دارای تهویه و درب دار در ابتدا با بستر مرطوب( دارای 50 الی 75 درصد آب از لحاظ وزنی) که از تورب، خاک اره یا روزنامه ریز ریز شده ساخته شده است، پر می شوند. سپس کرم ها اضافه شده و اجازه داده می شود که در میان بستر وول بخورند. بسته هایی از زائدات غذایی می توانند در بستر پنهان شوند و اگر بستر مرطوب نگهداری شود، کرم ها در نهایت بستر و زائدات غذایی را به الحاقیه های خاک با کیفیت بالا تبدیل می کنند.
ارزش کمپوست و استفاده ها
کمپوست نهایی استفاده های زیادی در باغ های خانه ها دارد. به خاطر اینکه از ترکیبی از زائدات گیاهی و حیوانی درست شده است، شامل پایه وسیعی از مواد مغذی بارور کننده میکرو ماکرو می باشد. اغلب این مواد مغذی در شکل آلی باند می شوند و در سراسر فصل رشد به آرامی در دسترس گیاه قرار می گیرند.
هر چند، مقدار نسبی هر کدام از مواد مغذی که در کمپوست پیدا می شوند کاملا پایین است، مزیت عمده کمپوست در می توان در بهبود شرایط کیفی خاک دید. به عنوان منبعی غنی از مواد آلی، کمپوست ظرفیت نگهداری آب خاک های ماسه ای را افزایش می دهد و این خاک ها را توانا می کند تا مواد مغذی را نگهداشته و آن ها را حسب نیاز در اختیار ریشه های گیاه قرار دهند.
در خاک های رسی سنگین تر، کمپوست دانه های رس را به هم چسبانیده و با متراکم سازی آن ها، ویژگی های زهکشی آب و توانایی نفوذ ریشه های گیاه به داخل خاک را بهبود می بخشد. تغییر شرایط لایه های سطحی خاک با کمپوست، نفوذ آب را بهبود بخشیده و فرسایش خاک و کبره بستن آن را کم می کند.
به عنوان یک بهبود دهنده خاک، اسیدهای آلی سهیم در کمپوست، که بخش کوچکی از خاک هستند، مواد مغذی را برای مصرف گیاه قابل دسترس تر می سازند. کمپوست خاصیت بافری خاک را افزایش داده و به تثبیت سطوح پی اچ خاک کمک می کند. به خاطر اینکه کرم های خاکی جذب مواد آلی می شوند، جمعیت کرم های خاکی افزایش می یابد و مواد مغذی از اعماق بیشتر خاک در دسترس قرار می گیرد.
کمپوست، اغلب، در فصل بهار و قبل از کشت به خاک داده می شود. کمپوست باید آزادانه اعمال شود و در یک عمق 4 تا 6 اینچی پشت و رو گردد. باغدارانی که کمپوست محدود دارند باید آن را فقط زیر ردیف بذرها اعمال کنند. مشت کمپوست ها می توانند در نشاکاری مورد استفاده قرار گرفته و در سوراخ های نشا قرار داده شوند.
کمپوست یک پوشش عالی برای باغچه ها، درختان، درختچه ها و گیاهان و گل های چند ساله است. لاشبرگ های اطراف سبزیجات و دیگر گیاهان کمک به کاهش تبخیر آب از خاک کرده و رشد سالانه علف هرزها را متوقف می سازند. آن ها منبعی هستند که مواد مغذی را به آرامی در اختیار گیاه قرار می دهند. کمپوست خاک را خنک کرده و نوسانات آب خاک را خنثی می سازد.
نویسنده اصلی: جرج دبلیو دیکسون، متخصص توسعه باغداری

توضیح: تمام گونه ها و گزینه های مختلف کمپوست ارائه شده در این متن در صورت سفارش قابل ساخت هستند. مدت زمان ارائه قیمت 3 روز و مدت زمان ساخت بین 7 تا 10 روز به طول خواهد انجامید. در صورت تمایل به سفارش یا برآورد قیمت با شماره 09122039437 تماس گرفته و یا تمایل خود را با واتس آپ همین شماره اعلام نمایید.
کمپوست ساز ارزان قیمت مدل پاسیویی