چاپ
بازدید: 1108

تفسیر نتایج کیفیت آب آشامیدنی(کد 0484)
شناسایی مشکلات و راه حل ها
آزمایشات ویژه: 1- باکتری کلیفرم 2- کل سختی 3- هدایت الکتریکی 4- پی اچ 5- شاخص اشباع 6- نیتروژن نیتریت 7- کلر
استفاده از این کار برگ

pac p 0001
این کاربرگ به شما کمک می کند تا نتایج آنالیزهای عمومی توصیه شده آب آشامیدنی چاه ها را در ویسکانسین تفسیر نمایید.
بعضی از این آزمایش ها مهم هستند؛ زیرا با سلامتی مرتبط با آلودگی ها ارتباط دارند. دیگران مشخصات مهم چاه آب شما از قبیل میزان سختی یا خورندگی را بیان می دارند.
باکتری های کلیفرم
باکتری های کلیفرم میکروارگانیزم هایی هستند که در آب های سطحی و چاه ها یافت می شوند. از نتیجه این آزمایش به عنوان شاخصی از شرایط بهداشتی آب چاه شما استفاده می شود. این آزمایش، مهمترین آزمایش اب چاه شما است. یک چاه بهداشتی نباید هیچ باکتری کلیفرمی داشته باشد.
در حالی که باکتری های کلیفرم معمولا سبب بیماری نمی شوند، حضور آن ها در نمونه آب بر مسیر بالقوه موجودی دلالت می کند که از طریق آن، زائدات مدفوعی و دیگر ارگانیزم های مسبب بیماری وارد چاه شما می گردند. اگر زائدات حیوانی آب را آلوده نمایند، امراض معدی- روده ای، هپاتیت و یا دیگر امراض ممکن است ایجاد شوند. اگر باکتری های کلیفرم وجود داشته باشند، خیلی از آزمایشگاه ها اشرشیا کلی، یک نوع کلیفرم مدفوعی، را هم تست می کنند. حضور اشرشیاکلی در نمونه آب شاهد قاطع تری بر موجودیت آلودگی مدفوعی است که حتی بیش از حضور باکتری کلیفرم نشانه خطر سلامتی به حساب می آید.
نتایج شما بصورت زیر بیان می گردند
فاقد هیچ باکتری کلیفرمی وجود ندارد. منبع آب شما از لحاظ باکتریولوژیکی ایمن است. در این زمان، عملکرد بیشتری مورد نیاز نیست. آزمایش باکتری ها را در سال مورد توجه قرار دهید و یا زودتر؛ اگر متوجه تغییر در رنگ، مزه و یا بو شدید.
یا
حاضر باکتری های کلیفرم حاضر هستند. منبع آب از لحاظ باکتریولوژیکی ناایمن در نظر گرفته شده است. تا زمان تعیین منبع مشکل و اصلاح، توصیه به استفاده از منبع جایگزین آب آشامیدنی و یا جوشاندن 5 دقیقه ای قبل از آشامیدن و یا پخت و پز می گردد.
آگاهی های اضافی در باره باکتری های چاه ها: در جاهایی که طبقات سنگی شکسته توسط این خاک ها پوشیده شده اند، باکتری های چاه ممکن است از شرایط زمین شناختی که به ان ها اجازه فیلتراسیون مناسب قبل از رسیدنشان به چاه را نمی دهد، متاثر شوند. ممکن است متوقع باشید که متعاقب یک بارندگی سنگین، آب بطور ناگهانی تغییر رنگ یا بو بدهد. برای چاه هایی که مداوما با باکتری ها آلوده می شوند، ضد عفونی ممکن است چاره کار نباشد. در این مورد، حفر چاه جدید ممکن است بهترین راه حل باشد.
اگر باکتری های کلیفرم حاضر باشند چه باید کرد؟
اگر باکتری های کلیفرم در نمونه آب باشند، ما توصیه می کنیم که آب را به دقت مورد آزمایش مجدد قرار دهید تا جلو خطاهای احتمالی آزمایش گرفته شوند.
اگر نمونه ثانویه، نتیجه اول را تایید کند؛ عملکردهای اصلاحی که می توانید صورت دهید به قرار زیر هستند:
1- چاه را برای نقایص بهداشتی چک کنید. بعضی از مثال های عمومی عبارتند از:
در چاه شل یا لق است( در چاه باید ضد حشره باشد)
پوشش محافظ ترک خورده یا زنگ زده است یا تا 12 اینچ بالای زمین گسترش نیافته است.
دوغاب نامناسب و ناکافی( که اطراف لوله محافظ چاه را بپوشاند یا درزگیری نماید)
2- بعد از تصحیح هر نقص قابل رویتی، بر مبنای رویه مشروح توسط بروشور دپارتمان منابع ملی تحت عنوان "آلودگی باکتریولوژیکی چاه های آب آشامیدنی" با استفاده از یک محلول رقیق سفید کننده عملیات ضد عفونی را صورت دهید.
3- بعد از تجزیه سفید کننده، تست را دوباره انجام دهید تا اطمینان حاصل نمایید که روش موثر بوده است.
سختی کل
سختی مقادیر کلسیم و منیزیوم آب را اندازه می گیرد. سختی اساسا توسط انحلال آرام سنگ های حاوی کلسیم و منیزیوم بوجود می آید.
ملاحظه تندرستی مرتبط با نوشیدن آب سخت وجود ندارد. با این حال آب سخت نامطلوب است، چون موجب ایجاد آهک( پوسته گذاری) در لوله ها و آبگرمکن ها می گردد. آب سخت با صابون واکنش می دهد و توانایی تمیز کنندگی آن را کاهش می دهد و همچنین آب سخت سبب تشکیل کف صابون و یا خاکستری شدن البسه شسته شده سفید در طول زمان می گردد.
بعضی از مردم که از آب سخت برای دوش گرفتن و استحمام استفاده می کنند ممکن است مشکلات مرتبط با پوست خشک را تجربه نمایند.
کلسیم و منیزیوم مواد مغذی ضروری هستند. با این حال، آب سخت منبع عمده کلسیم و منیزیوم نبوده و معمولا قادر نیست نیازهای کلسیم و منیزیوم یک رژیم غذایی را برآورده نماید.
آبی که سختی طبیعی کم دارد( آب نرم نامیده می شود) ممکن است خورنده باشد.
توجه کنید که صنایع نرم کننده آب، سختی را بر حسب گرین در گالن اندازه می گیرند. هر گرین در گالن برابر 17.3 میلی گرم بر لیتر کربنات کلسیم می باشد.
نتایج قابل پذیرش:
سختی کل آزمایشی برای کل کیفیت آب است. ملاحظه تندرستی مرتبط با سختی کل وجود ندارد. از نقطه نظر زیبایی شناختی، مقادیر نزدیک 150 میلی گرم بر لیتر ایده آل می باشند. آب های دارای سختی کمتر از 150 و بیش از 200 میلی گرم بر لیتر به ترتیب نرم و سخت نامیده می شوند.
منابع:
اساسا ناشی از انحلال مواد معدنی کربناته از مواد خاکی و سنگی می باشد. وقتی مواد معدنی کربناته حل می شوند، مقادیر یون های کلسیم و منیزیوم آب ها را افزایش می دهند.

pac p 0002
عملکردهای اصلاحی آب سخت یا خورنده
اگر با آب سخت مشکل داشته باشید
نرم کردن آب با استفاده از نرم کننده آب را جدی بگیرید. نرم کننده آب، کلسیم و منیزیوم را حذف کرده و آن ها را با کاتیون دیگر( معمولا سدیم) جایگزین می نماید. بسیاری از مردم ترجیح می دهند آب سرد شیر مورد استفاده برای آشامیدن و پخت و پز را نرم نسازند.
اگر با خوردگی لوله کشی خانگی مشکل دارید
یک وسیله تصفیه آب( خنثی ساز) نصب کنید که طراحی شده تا آب را کمتر خورنده سازد.
از لوله کشی پلاستیکی استفاده کنید که نشت های سوزنی یا فلزات نشت کننده را گسترش نمی دهد.
اگر یک چاه کم عمق دارید، حفر یک چاه عمیق تر ممکن است آب با خورندگی کمتر در اختیار شما قرار دهد.
اگر به آب اجازه داده شود که برای دوره های طولانی با لوله کشی فلزی محافظت نشده تماس یابد، می تواند سطوح غیر ایمن از سرب یا مس را حل کند. اگر سطوح سرب یا مس اب آشامیدنی یک ملاحظه باشند، قبل از استفاده برای پخت و پز یا آشامیدن چند دقیقه به آب اجازه جاری شدن بدهید

قلیاییت
قلیاییت معیاری از توانایی آب در خنثی سازی اسیدها است. آن اساسا از انحلال سنگ آهک یا مواد معدنی دولومیتی در طبقه آبدار نشات می گیرد. معمولا قلیاییت و سختی کل غلظت های تقریبا برابر دارند( وقتی هر دو بر اساس میلی گرم بر لیتر کربنات کلسیم گزارش می شوند)، زیرا آن ها از مواد معدنی یکسان تشکیل شده اند. اگر قلیاییت خیلی بیشتر از سختی کل باشد، ممکن است بر این دلالت کند که آب شما از میان یک نرم کننده عبور کرده است.
اگر قلیاییت خیلی کمتر از کل سختی باشد، ممکن است دلالت بر سطوح افزایش یافته کلرید، نیترات یا سولفات نماید.
آب با سطوح پایین قلیاییت( کمتر از 150 میلی گرم بر لیتر) محتملتر است که خورنده باشد. آب خیلی قلیایی( بیش از 150 میلی گرم بر لیتر) ممکن است در پوسته گذاری، نقش ایفا کند.
نتایج مورد پذیرش
این، تستی برای کل کیفیت آب است. ملاحظه تندرستی مرتبط با قلیاییت وجود ندارد. در یک نمونه نرم نشده، مقدار باید حدود 75 تا 100 درصد کل سختی باشد.
منابع
اساسا از کربنات حل شده خاک ها و سنگ های معدنی نشات می گیرد.
هدایت الکتریکی
هدایت الکتریکی، معیار توانایی آب در هدایت یک جریان الکتریکی است. آن مرتبط با مقدار مواد حل شده( یا یون ها) در آب است، ولی شاخصی که دلالت بر حضور مواد معدنی کند نیست. در اغلب آب های غیر آلوده، هدایت الکتریکی( اندازه گیری شده بر حسب مهوس بر سانتیمتر در 25 درجه سانتیگراد) حدود 2 برابر مقدار کل سختی است( میلی گرم بر لیتر کربنات کلسیم)
تغییر در هدایت الکتریکی در طول زمان ممکن است بر تغییر در کل کیفیت اب دلالت کند.
نتایج قابل پذیرش
این، یک تست برای کل کیفیت آب است. استاندارد تندرستی مرتبط با هدایت الکتریکی وجود ندارد.
در نمونه های آبی نرم نشده، یک مقدار نرمال هدایت الکتریکی تقریبا دو برابر کل سختی است. اگر هدایت الکتریکی خیلی بیشتر از 2 برابر سختی باشد، ممکن است دلالت بر حضور یون های دیگری از قبیل کلرید، نیترات یا سولفات نماید که ممکن است در نتیجه فعالیت های انسان و یا اتفاقی طبیعی موجودیت یافته باشند.
منابع
مواد حل شده طبیعی یا با عاملیت انسانی در آب
پی اچ
آزمایش پی اچ، معیاری از غلظت یون های هیدروژن در آب است. غلظت هیدروژن تعیین می کند که محلول اسیدی یا بازی است. تغییر هر واحد پی اچ یک تغییر 10 برابری در اسیدیته ایجاد می کند. با پایینتر رفتن پی اچ، آب خورنده تر می شود. اغلب، مقادیر پی اچ در آزمایشگاه کمی بیش از آب چاه هستند. این به خاطر این است که گاز دی اکسید کربن در مجاورت با هوا، آب را ترک می کند.
نتایج قابل پذیرش
استاندارد تندرستی برای پی اچ وجود ندارد؛ با این حال آب خورنده( پی اچ کمتر از 7) محتملتر است تا مقادیر بالایی از مس یا سرب در خود داشته باشد، اگر این مواد در لوله کشی خانگی شما وجود داشته باشند.
مقادیر پی اچ عمومی آب های زیر زمینی ویسکانسین در محدوده 6.5 تا 8.5 قرار دارد.
منابع: مقادیر پایین در اغلب مواقع در نتیجه فقدان مواد معدنی کربناته در طبقه آبدار ایجاد می شوند.

pac p 0003
آیا می دانستید آب چاه شما در حقیقت آب زیر زمینی است؟
آب زیر زمینی، آبی است که در زیر سطح زمین فضاهای خالی خاک ها و یا ترک های سنگ ها را اشغال کرده است. این آب یک منبع محلی است که از بارش هایی که به داخل زمین نفوذ می کنند سرچشمه گرفته است. نوع خاک و سنگ بستر که یک چاه در آن حفر می شود، اغلب، پی اچ آب، شاخص اشباع یا مقدار سختی یا قلیاییت آب را تعیین می کند. نوع خاک و سنگ بستر همچنین تعیین می کند که آلودگی ها چقدر سریع به آب زیر زمینی خواهند رسید. فعالیت های انسانی اغلب عامل سطوح افزایش یافته آلاینده هایی از قبیل نیترات و کلرید هستند.
مدیریت مواد مغذی یک استراتژی مهم برای به حداقل رساندن افت های نیتروژن در جاهایی است که استفاده از کودها، اساسا، منبع نیترات آب زیر زمینی است.
نه فقط این امر آب زیر زمینی را بهبود می بخشد، بلکه کارآمدی استفاده از کود را بهبود می بخشد.

pac p 0004
شاخص اشباع
شاخص اشباع یک معیار برای تعیین توانایی آب در ایجاد خوردگی یا پوسته گذاری است. این شاخص با استفاده از مقادیر پی اچ، قلیاییت، کل سختی و سطوح هدایت الکتریکی محاسبه می شود.
یک مقدار منفی دلالت بر این می کند که آب محتملا خورنده است، در حالی که یک مقدار مثبت دلالت بر تمایل به رسوب دادن پوسته( کربنات کلسیم) در آب دارد( تشکیل دادن جامد و ته نشین نمودن آن)
آب یک حلال خوب است و به فلزات حفاظت نشده لوله کشی حمله می کند. آب خورنده می تواند در مواقعی تاثیر منفی در تندرستی داشته باشد و این مواقع، زمان هایی هستند که عناصری از قبیل سرب و مس را از لوله ها و اتصالات حل کرده و داخل آب آشامیدنی می نماید. نشانه های آب خورنده ممکن است شامل نشت های سوزنی در لوله ها یا لکه های سبز سینک ها باشد. رسوب آهکی( پوسته) یک حفاظت طبیعی در برابر خورندگی است. هر چند، پوسته خیلی زیاد باعث گرفتگی لوله ها و هیترها شده و لذا کارآیی آن ها را کاهش می دهد. نرم کننده های آب یک شکل موثر از تصفیه هستند تا جلو ایجاد پوسته را بگیرند، اما همچنین ممکن است حفاظت از خوردگی که ممکن است آب طبیعی فراهم کرده باشد را کاهش دهند.

pac p 0005
نتایج قابل پذیرش:
این آزمایشی برای کل کیفیت آب است. استاندارد تندرستی مرتبط با شاخص اشباع وجود ندارد. نتایج بین صفر و یک مطلوب ارزیابی می شوند. با این حال، رابطه بین شاخص اشباع و پوسته گذاری/ خوردگی ناکامل است.
به خاطر اینکه مس و سرب ملاحظات مرتبط با تندرستی هستند، شما هنوز ممکن است نیاز به تست آب خود داشته باشید تا تعیین کنید آیا خوردگی این فلزات اتفاق می افتد.
منابع:
مقادیر پایین ممکن است از فقدان مواد معدنی کربناته طبیعی در طبقه آبده نشات گرفته باشند. مقادیر پایین همچنین وقتی اتفاق می افتند که سختی با یک نرم کننده آب حذف می شود. مقادیر بالا مرتبط با قلیاییت و سختی بالای آب هستند.
نیتروژن- نیترات
نیترات یک ماده شیمیایی است که عموما در کودهای باغچه و کشاورزی یافت می شود. آن همچنین وقتی تشکیل می شود که مواد زائدی از قبیل فضولات حیوانی یا خروجی سپتیک تجزیه می شوند.
کودکان زیر 6 ماه نباید آبی( یا فرمولاسیون درست شده از آب) بیاشامند که محتوی بیش از 10 میلی گرم بر لیتر نیترات بر حسب ازت باشد. این به خاطر ارتباط با متهموگلوبینمیا است.( این بیماری، بچه آبی هم نامیده می شود) در نوزادان دارای این بیماری، خون توانایی حمل اکسیژن را از دست می دهد. اگر اوضاع به فوریت تشخیص داده نشده و تصفیه صورت نگیرد، ممکن است مرگ در راه باشد. بعضی از مطالعات شواهدی نشان داده اند که بر مبنای آن ها آب دارای نیترات بالا در تولد بچه های ناقص و سقط جنین نقش داشته است. پس، خانم های باردار باید از نوشیدن آب دارای بیش از 10 میلی گرم بر لیتر نیترات( بر حسب ازت) خودداری ورزند.
سطح طبیعی نیترات آب های زیر زمینی ویسکانسین کمتر از 1 میلی گرم بر لیتر است. سطوح افزایش یافته نیترات می تواند بر این موضوع دلالت کند که دست دیگر آلاینده های بالقوه در کار بوده است. اگر می دانید که آفت کش ها در نزدیکی استفاده شده اند، در صورت مواجهه با نیترات بالای آب می توانید آفت کش ها را هم تست کنید.
نتایج قابل پذیرش:
استاندارد آب آشامیدنی برای نیترات بر حسب نیتروژن برابر 10 میلی گرم بر لیتر است. آب بیش از 10 میلی گرم بر لیتر نباید توسط نوزادان کمتر از 6 ماه یا خانم های باردار مصرف شود. دپارتمان سلامت عمومی ویسکانسین توصیه می کند که مردم تمام سنین از مصرف طولانی مدت آب با غلظت های نیترات بیش از 10 میلی گرم بر لیتر اجتناب نمایند. کمتر از 2 میلی گرم بر لیتر ترجیح داده می شود. اگر غلظت نیترات آب چاه بین 20 و 40 میلی گرم بر لیتر باشد، مشکلات تغذیه احشام هم ممکن است اتفاق بیفتد.
منابع:
کودها، سیستم های سپتیک، فضولات حیوانی، زمین های حاوی مقدار فراوان از جامدات زیستی.

pac p 0006
عملکرد تصحیحی نیترات
اگر ممکن است، منبع آلودگی را حذف کنید. متاسفانه ممکن است سال ها طول بکشد تا کاهش در سطح نیترات مشاهده شود. استفاده از راه حل دیگر گونه معمولا مورد نیاز است. بعضی از عملکردهایی که ممکن است منجر به کاهش نیترات شوند عبارتند از:
گسترش عمق غلاف، پایین بردن عمق چاه موجود، حفاری چاه جدید ممکن است منجر به دستیابی به آبی شود که نیترات پایین دارد.
از آب بطری شده برای آشامیدن یا پخت و پز استفاده کنید.
در صورت امکان به منبع آب آشامیدنی عمومی وصل شوید.
از وسیله تصفیه آب طراحی شده برای کاهش سطوح نیترات استفاده کنید.*
*فقط اسمز معکوس، تقطیر و تبادل یونی روش هایی هستند که قادرند سطوح نیترات را کم کنند. وقتی وسیله تصفیه آب می خرید، فقط آن هایی که دپارتمان ویسکانسین تایید کرده است را خریداری نمایید. اگر اطمینان ندارید، از آن ها بخواهید که کپی تاییدیه را بهتان ارائه دهند.
کلرید
در اغلب مناطق ویسکانسین، غلظت های کلر معمولا پایین است. غلظت های بالاتر معمولا دلالت بر آلودگی حاصل از سیستم های سپتیک، نمک های جاده ها، کودها، فضولات حیوانی یا دیگر زائدات دارد.
کلرید سمی نیست، اما بعضی از مردم می توانند مزه نمکی آبی که کلرید بالا دارد تشخیص دهند. آب با کلرید بالا ممکن است دارای محتویات بالای سدیم باشد. کلرید بالای آب ممکن است سرعت خوردگی را هم افزایش بخشد.( دقیقا همین کار را نمک جاده با ماشین شما می کند)
نتایج قابل پذیرش:
کلرید استاندارد تندرستی ندارد. سطوح کمتر از 10 میلی گرم بر لیتر مطلوب هستند. سطوح بیش از 250 میلیگرم بر لیتر ممکن است سبب مزه نمکی و یا خوردگی بعضی فلزات شوند. سدیم( که بعضی وقت ها در فلزات یافت می شود) ممکن است ملاحظه ای برای اشخاص با تجویز "رژیم بدون نمک" باشد.
منابع:
سیستم های سپتیک، نمک جاده، کود، فضولات حیوانی، لندفیل ها، یا ته نشست های معدنی که بطور طبیعی اتفاق می افتند.
تست آب و واحدهای اندازه گیری
بسیاری از مواد معدنی و آلاینده ها در آب بصورت غلظت گزارش می شوند. وقتی نتایج آزمایش با استانداردهای کیفیت آب مقایسه می شوند، مهم است چک کنید که آن ها با واحدهای یکسان اندازه گیری مقایسه شوند. بعضی از آزمایشگاه ها غلظت های نیترات را بر حسب قسمت در میلیون گزارش می کنند در حالی که دیگران از واحد میلی گرم بر لیتر استفاده می کنند.
1 میلی گرم بر لیتر = 1 قسمت در میلیون