علم پشت سر کمپوست
10 ژانویه 2022
برخی از راههای مختلف فرآیند مواد آلی کدامند؟
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید!
رویه های کمپوست سازی ممکن است وفق استراتژی های مورد استفاده و مقیاس ها مختلف باشند.
سیلور می گوید: "شکل سنتی کمپوست سازی، توده های باز بیرونی کمپوست را در بر می گیرد که با مواد قهوه ای و سبز لایه بندی شده اند و بطور دوره ای چرخانده می شوند تا فرآیند تجزیه شتاب گیرد. این برای آن ها که حیاط دارند بسیار خوب است."
ابوت لوم اضافه می کند که استراتژی دیگر کمپوست سازی خانگی ورمی کمپوست نام دارد که در آن کرم های قرمز وول خورنده در یک محیط محدود با مواد آلی قرار می گیرند و فرآیند تجزیه را پیش می برند.
در سطح تجاری، استراتژی های متعدد برای مدیریت و فرآیند زائدات آلی وجود دارد.
برای مثال، کمپوست سازی ویندرو هوادهی، تشکیل زائدات آلی را در ردیف هایی از توده های طولانی به نام "ویندروز" شامل می شود و آن ها بطور نوبتی توسط چرخش دستی یا مکانیکی توده ها هوادهی می شوند.
کمپوست سازی "در ظرف" تمام زائدات آلی را در فضای محدود نگه می دارد و جریان هوا و درجه حرارت را با استفاده از لوله های مدفون و حسگرها برای رسیدن به تجزیه هوازی بهینه تنظیم می کند. کمپوست سازی پیرولیز یک تصفیه ترموشیمیایی است که زائدات آلی با درجه حرارت های بالا مواجه می شوند و این امر سبب می گردد ملکول ها جدا شوند و بطور شیمیایی مجددا ترکیب شوند تا ماده مفیدی برای خاک گردند.
استراتژی تجاری عمومی دیگر برای مدیریت و بازیافت زائدات آلی با استفاده از یک هاضم بی هوازی صورت می گیرد.
سیلور می گوید: "هضم بی هوازی زائدات آلی را می گیرد و در یک محوطه بسته بی حضور اکسیژن قرار می دهد. این امر باعث فعالیت میکروب هایی می شود که واقعاً در تولید متان خوب هستند. هرچند، هاضم های بی هوازی توانایی این را دارند که مانع رها شدن متان در اتمسفر شوند و آن ها را برای سوزاندن مستقیم به عنوان سوخت در اختیار بگیرند. این نیز ممکن است که آن به منبع سوختی دیگر به نام متانول تبدیل شود."
مواد باقیمانده در انتهای فرآیند، هضم شده نام دارند، تا اندازه ای کمپوست شده هستند.
لذا، تاسیسات هضم بی هوازی پتانسیل بالایی در کاهش قابل توجه گازهای گلخانه ای دارند. علاوه بر تولید انرژی تجدید پذیر محلی و جایگزینی استفاده از سوخت فسیلی، این تاسیسات فرصت های شغلی محلی ایجاد می کنند و برای اجتماعات اغلب "اعتبار مالیاتی" بوجود می آورند.
اختلافات کلیدی بین کمپوست سازی خانگی و کمپوست سازی تجاری در مقیاس بزرگ چیست؟
سیلور می گوید: "اختلافات واقعا بزرگی بین کمپوست سازی بزرگ تجاری و کمپوست سازی حیاط پشتی وجود دارد. تاسیسات تجاری دارای حجم مواد به اندازه کافی بزرگ و سطح به اندازه کافی بزرگ برای رشد میکروب ها هستند که برای ایجاد بهترین محصول در پایان از منظر انتشار کم گازهای گلخانه ای، سود بیشتر برای گیاهان و پتانسیل آلودگی کمتر نیاز دارید. "
ابوت لوم اضافه می کند که تاسیسات تجاری می توانند به درجه حرارت هایی به اندازه کافی بالا نائل شوند که در اثر آن ها زائدات آلی در مسیری که توده حیاط پشتی نمی تواند، زائدات آلی را تجزیه و استریل نمایند.
تاسیسات تجاری همچنین مزیت دسترسی به محدوده گسترده ای از مواد اولیه را دارا هستند.
سیلور می گوید: "این امکانات می‌توانند دستور العمل‌هایی از مواد را کنار هم قرار دهند که شرایط بهینه‌تر و محصول بهینه‌تری را در پایان ایجاد کنند. وقتی ما در خانه کمپوست درست می کنیم، تقریباً هر ضایعات غذایی را که تولید می‌کنیم، کمی از زباله‌های حیاط خانه‌مان و شاید مقداری از ضایعات کاغذ را می‌ریزیم . این لزوما دستور العمل بهینه برای ایجاد یک کمپوست غنی از مواد مغذی با بهترین مزیت آب و هوایی نیست."
در واقع، سیلور در عوض کمپوست سازی حیاط پشتی مردم را تشویق می کند که در صورت دسترسی زائدات آلی را به تاسیسات تجاری بسپارند.
بعضی از چالش های رایج مرتبط با کمپوست سازی در مقیاس های گوناگون چیست؟
یک چالش رایج برای کمپوست سازی یک جامعه گسترده فقدان دسترسی به سرویس ها است.
ابوت لوم می گوید: "اگر در تعداد معدودی از شهرداری‌های بزرگ مانند نیویورک یا سانفرانسیسکو زندگی نمی‌کنید و از کمپوست‌سازی کنار پیاده رو بهره مند نیستید، باید زمان و تلاش بیشتری را صرف کارهایی کنید که با جریانی از زباله‌های آلی که از خانه‌تان می‌آیند، انجام می دهید."
متخصصین ما خاطر نشان می سازند که کمپوست سازی در نواحی شهری می تواند چالش بیشتری ایجاد کند، زیرا افراد ممکن است حیاط پشتی نداشته باشند و یا دسترسی به مواد قهوه ای از قبیل برگ و ترکه و ساقه مورد نیاز برای مکمل بودن زائدات غذایی در یک توده کمپوست موفق نداشته باشند.
وقتی دسترسی به منابع کمپوست یا سرویس ها وجود دارد، آلودگی جمع آوری کمپوست یک ملاحظه بزرگ رو به رشد است.
سیلور می گوید: "ما باید بهتر شویم و چیزهایی را در سطل کمپوست نگذاریم که در دسته‌های ساده زباله‌های غذایی، زباله‌های سبز یا چیزهایی که قبلاً زنده بودند قرار نمی‌گیرند. کشاورزان و دامدارانی که اکثریت کمپوستی را که ما به عنوان یک جامعه تولید می‌کنیم استفاده می‌کنند، واقعاً پلاستیک، ظروف و همه زباله‌های دیگری را که در یک سیستم کمپوست روی مناظر زیبای آنها تجزیه نمی‌شوند، نمی‌خواهند".
