کمپوسترهای خانگی
2- توزیع امروز کمپوست سازهای خانگی
به دلیل عدم وجود دستورالعمل های های قانونی در سراسر اتحادیه اروپا برای ترویج کمپوست سازی خانگی، هیچ داده دقیقی برای اندازه گیری گستردگی استفاده از کمپوست سازی خانگی میان مردم وجود ندارد. هر چند، تعدادی از کشورهای اروپایی با درجات مختلف کمپوست سازی خانگی را تشویق کرده و در باره آن گزارش می دهند. برای نمونه:
اطریش: در 2009 حدود 1.5 میلیون تن زایدات زیستی توسط کمپوست سازی خانگی و حومه مورد عمل قرار گرفته اند.
بلژیک: با آموزش دوره ها و کاهش هزینه های زباله های دفعی، کمپوست سازی خانگی به میزان زیادی تشویق می گردد.
فنلاند: برای خانه های دارای باغ و برای زباله های باغی، کمپوست سازی خانگی تشویق می شود. کمپوست سازی خانگی برای زایدات آشپزی در تجهیزات کمپوست سازی در بسته آب بند مجاز شناخته شده است.
فرانسه: قانون ملی 2008 در جستجوی توسعه بازیافت آلی زایدات زیستی شهری توسط کمپوست سازی صنعتی، هضم بی هوازی و کمپوست سازی خانگی است.
آلمان: بسته به مدیریت محلی، کمپوستر های خانگی معاف از خدمات اجباری جمع آوری زباله های زیستی، مشارکت برای خرید سطل های کمپوست خانگی و / یا کاهش مالیات پسماند هستند.
ایتالیا: منابع ویژه گزارش داده اند که به ویژه در شمال ایتالیا، کمپوست سازی خانگی در میان مردم بسیار شایع و فراگیر است.
هلند: حدود 5 تا 10 درصد خانه ها کمپوست ساز خانگی دارند. هیچ فعالیت تبلیغاتی انجام نمی شود.
اسپانیا: برنامه های تبلیغاتی کمپوست سازی خانگی وجود دارد. سازمان زایدات کاتالونیا برای تبلیغ کمپوست سازی خانگی حمایت مالی می کند.
سوید: در 2012، تقریبا 14 درصد زایدات خانگی بصورت بیولوژیکی مورد پردازش کمپوسترهای خانگی قرار گرفتند.
سوییس: دستورالعمل علاج زایدات تحت ماده 7 ، بوسیله منابع معتبر و به ویژه از طریق مشاوره و آگاهی رسانی استفاده از کمپوسترهای خانگی را تبلیغ و تشویق می کند.
انگلستان: گزارش شده است که حدود 40 درصد خانوارهای دارای باغ در زمینه کمپوست سازی خانگی فعال هستند و به سطل یا توده کمپوست دسترسی دارند. از 2004 تا 2009 برنامه کمپوست سازی خانگی "الان بازیافت کنید" حدود 1.6 میلیون خانوار را تشویق کرد تا از طریق پیشنهاد سطل های کمپوست کنار پیاده رو و کمپین های اطلاع رسانی شروع به کمپوست سازی خانگی نمایند.
3- چارچوب قانونی
در سطح اتحادیه اروپا، دستورالعمل دفن زباله به کشورهای عضوی نیاز دارد که تعهد دهند از سال 1995 تا سال 2016( برای برخی از کشورهای عضو تا سال 2020) میزان زباله های زیست تخریب پذیری که به محل دفن زباله می رود را تا 35 درصد کاهش می دهند. تعدادی از کشورهای عضو ترویج کمپوست خانگی را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به این سهمیه ها در استراتژی های ملی خود گنجانده اند. دستورالعمل چارچوب زباله حاوی عناصر خاص مرتبط با زباله های زیستی است و اهداف بازیافت زباله های خانگی، که می تواند شامل زباله های زیستی و مکانیزمی که امکان تعیین معیارهای کیفی برای کمپوست را فراهم می کند (معیار انتهای زباله) باشد.
در جولای 2014، کمیسیون اروپایی یک پروپوزال قانونی را تحت چتر بسته اقتصادی چرخشی پذیرفت تا از چندین دستورالعمل اهداف مرتباط با زایدات و بازیافت را مرور نماید. هر چند، این پروپوزال، همراه با کل بسته اقتصادی چرخشی از برنامه کاری کمیسیون 2015 حذف شد. پیشنهاد جدید و جامع تر، دوباره شامل اصلاحات مربوط به قانون زباله، احتمالاً در سال 2015 توسط کمیسیون ارائه شود.
در همه کشورهای اروپایی، زباله های زیست تخریب پذیر بخش بزرگی از زباله های شهری را تشکیل می دهند. در بسیاری از مستندات از قبیل استراتژی ها و گزارشات زایدات ملی، کمپوست سازی خانگی عموما به عنوان یک وسیله کاهش موثر زایدات در نظر گرفته و معرفی شده است. تعدادی از کشورهای عضو( از قبیل سوید) دیده اند که چطور پس از عملی شدن پرداخت هزینه زباله های خانگی بر اساس وزن، علاقه به کمپوست سازی خانگی در میان مردم فزونی گرفته است.
4- بیوپلاستیک ها و کمپوست سازی خانگی
بیو پلاستیک ها ساختار بیو داشته و یا به طریق زیستی تجزیه می شوند و یا هر دو این مشخصه ها را دارند. گروه های مربوط به پلاستیک های زیست تخریب پذیر/ کمپوست پذیر عبارتند از: PLA، مخلوط نشاسته، یا PBAT ( مخلوط با PLA یا مخلوط نشاسته) ادعای قابل کمپوست شدن برای بیوپلاستیک ها فقط وقتی مورد استفاده قرار می گیرد که شرایط فرآیند قابل تجزیه زیستی( قالب زمینی، درجه حرارت و ...) به وضوح بیان شده باشند. پلاستیکهای کمپوست پذیر که در حال حاضر در بازار موجود است در درجه اول دارای گواهینامه استاندارد هماهنگ اروپایی EN 13432 هستند و در نتیجه به صورت صنعتی قابل ارسال می باشند.
