سادگی وگان

قسمت اول
جوجه های کبابی

جوجه های کبابی برای گوشتشان پرورش داده می شوند و به قدری سریع پرورده می شوند که پاهایشان در اغلب موارد به دلیل وزن گیری سریع مضمحل شده و آن ها را فلج می کند. آن ها 40 روزه کشته می شوند، در حالی که بیشتر از یک مرغ بالغ متوسط وزن دارند.

خیلی از آن ها به خاطر گرسنگی و کمبود آب می میرند، در حالی که پاهای شکسته شان به آن ها اجازه رفتن به سوی آب و غذا را نمی دهد. صدها هزار از آن ها با گاز آمونیک در داخل یک مرغدانی ضخیم چپانده می شوند.

آن ها بطور روتین از شکستگی ناگهانی استخوان رنج می برند و به داخل صندوق ها محکم انداخته می شوند و یا در قصابی ها با غل و زنجیر به گونه واژگون آویزان می شوند.

مرغ های تخمی
مرغ های تخمی جداگانه پرورش می یابند تا تخم بگذارند. آن ها در قفس های برقی سیم پیچی شده، انبار یا فضاهای نیمه بیرونی( که مرحله آزاد نام دارد) نگهداری می شوند.

والدین آن ها تا زمان مرگ در فضاهای محدود نگهداری می شوند. مرغ ها در اثر جفتگیری های مدام، قرمز و نارس می شوند. آن ها تخم های بارور می گذارند که باز شده و مرغ های تخم گذار می شوند.

نیمی از جوجه های باز شده نر هستند که چون تخم نمی گذارند برای صنایع بی استفاده هستند. آن ها توسط گاز معدوم می شوند یا در حالی که کاملا هوشیار هستند داخل خرد کن های صنعتی انداخته شده و آسیاب می شوند. آن ها به جای 12 تا یا معادل اجداد جنگلی خود، حدود 300 تخم در سال می گذارند. علیرغم دوره عمر 10 سال، آن ها حدودا در 18 ماهگی و زمانی که دیگر سودمند تشخیص داده نمی شوند به کشتارگاه ارسال می شوند.

گاوها

افسانه زندگی خوشحال در مزرعه و مرگ بی رنج، نقابی است که ما روی یک زندگی فلاکت بار کشیده ایم.

گاوها حیوانات باهوشی هستند که با هم یک گروه زنده را تشکیل می دهند. گاوها می توانند 20 سال زنده بمانند؛ در حالی که گاوهای لبنی در 7 سالگی و گوشتی ها در 1.5 سالگی کشته می شوند.

گاوها زندگی های فلاکت باری دارند. از رابطه جنسی آن ها جلوگیری می شود، شاخ آن ها کنده می شود و بدون هیچ آرامبخشی به آن ها داغ آهنی زده می شود. امروزه، چراگاه های هر دو نوع گاو، گوشتی و لبنی، گسترده است. حیوانات محبوس شده عمیقا در مدفوع لجنی فرو می روند و یا از غبار، مگس و گرمای وحشتناک آفتاب سوزان رنج می برند.

جراحت قرار گیری در حیاط یا محوطه فروش و کشتارگاه، بدون آب یا غذا، طولانی و درد آور است. در خط کشتار، گاوها کاملا آگاه اینند که چه بلایی بر سرشان نازل خواهد شد. آن ها می ترسند، لگد می زنند و فریاد می کشند. دهان آن ها از ترس در جعبه کشتار کف می کند، زیرا کارگر کشتارگاه با تفنگ ساچمه ای بین چشم های آن ها را هدف گیری می کند. گاوهایی که به شدت مجروح یا مریض هستند و نمی توانند بایستند با زنجیر کشیده می شوند تا به کف کشتارگاه برسند و یا رها می شوند تا به آرامی بمیرند.

لبنی

یک صنعت سلاخی

همانند انسان ها، گاوها فقط برای فرزندان خود شیر تولید می کنند تا آن ها از شیر گرفته شوند. هرچند، برای گاوهای لبنی این اتفاق که بچه هایشان کشته می شوند تا ما بتوانیم شیر بنوشیم می افتد.

گاوهای لبنی بطور معمول در چرخه مصنوعی آبستنی، فرزند آوری و تولید شیر، بدون هیچ استراحتی، قرار می گیرند. بسیاری از التهاب مزمن پستان، لنگ زدن، آسیب شدید کبدی و اختلالات گوارشی دردناک رنج می برند.

گاوها و گوساله هایشان در بدو تولد از هم جدا می شوند. مادرها فنس ها را می شکنند و مایل ها می دوند تا بچه هایشان را پیدا کنند. هر دو روزها فریاد می زنند تا دوباره به هم برسند.

گوساله های نر و ماده های «مازاد» برای استفاده از گوشت گوساله پرورش یافته و یا بلافاصله ذبح می شوند. در سراسر جهان، در هر سال میلیون ها گاو و گوساله هایشان کشته می شوند تا انسان ها بتوانند محصولات لبنی مصرف کنند. بعد از تقریبا 7 سال، زمانی که سوء استفاده از چرخه تکراری از دست رفته و تولید شیر کاهش یافته است، گاو، در برخی موارد حتی در دوران بارداری، برای ذبح فرستاده می شود.

قسمت سوم

قسمت چهارم

قسمت پنجم