از تشریح فرآیند تا توزیع کمپوسترهای خانگی

فهرست

1- تشریح فناوری
1-1- قالب کار: نوع کمپوست سازی و مقررات اروپایی
1-2- کمپوست سازی خانگی: تحریک، ساخت و فناوری
2- توزیع رایج کمپوست سازی خانگی
3- قالب کاری منظم
4- بیوپلاستیک ها و کمپوسترهای خانگی

4-1- استانداردها
4-2- استانداردهای سطح ایالتی اعضای اتحادیه اروپا
4-3- مجوز و برچسب گذاری
5- مزایا و چالش های کمپوست سازی خانگی
5-1- مزایا
5-2- چالش ها
6- نتیجه گیری
7- اطلاعات اضافی

1- تشریح فناوری
1-1- قالب کاری: انواع کمپوست سازی و مقررات اروپایی
کمپوست سازی به مفهوم تجزیه کنترل شده مواد آلی از قبیل هرس های حیاط، خرده های آشپزی، برش های چوب، مقوا و کاغذ است. به معنی بازیافت مواد آلی به کمپوست است که می تواند جهت بهبود خاک یا به عنوان کود مورد استفاده قرار گیرد. بطور عموم، دو نوع کمپوست سازی داریم: خانگی و صنعتی

کمپوست سازی صنعتی بصورت تجزیه بیولوژیکی کنترل شده زائدات آلی تحت شرایط مدیریت شده تعریف می شود که عموما هوازی است( در حضور اکسیژن انجام می شود) و اجازه می دهد که در نتیجه حرارت تولید شده بیولوژیکی شرایط ترموفیلیک بوجود بیاید. ترموفیلیک حرارت های حدود 50 تا 65 درجه سانتیگراد و بیشتر را بیان می کند.

وقتی به کمپوست سازی خانه یا حیاط بر می گردیم، یک تجزیه خنک تر مواد آلی یا زائدات را انتظار می کشیم که معمولا در کمپوسترهای کوچک مقیاس و توسط روش های " آهسته و توده" انجام می گردد. درجه حرارت ها در محدوده های سایکروفیلیک( صفر تا 20 درجه سانتیگراد) و مزوفیلیک( 20 تا 45 درجه سانتیگراد) هستند. احجام کمپوست سازی خانگی بطور قابل ملاحظه ای کوچکتر از صنعتی هستند و کمپوست معمولا برای باغ های اختصاصی مصرف می شود.

در برخی کشورهای اروپایی، به ویژه جاهایی که زیر ساخت های صنعتی وجود ندارد یا کم است، کمپوست سازی خانگی به عنوان اختیاری برای مدیریت بخشی از جریان زائدات قابل تجزیه زیستی خانگی مورد استفاده قرار می گیرد. با دستورالعمل لندفیل اتحادیه اروپا، به حداقل رساندن مقدار زائدات جمع آوری شده برای دفع در لندفیل ها در دستیابی به کاهش لندفیل های مورد نیاز برای زائدات قابل تجزیه زیستی سهیم می شود.

1-2- کمپوست سازی خانگی: تحریک، ساختار، فناوری
نگهداری توده کمپوست خانگی زمانی بسیار منطقی است که استفاده منطقی از کمپوست تولید شده تضمین شود، یعنی زمانی که نیاز به کمپوست حاصل وجود داشته باشد. در اینجا، فاکتور کلیدی اندازه باغ است. به منظور پیشگیری از کود دهی بیش از حد و خطرات محتمل مرتبط برای آب های زیر زمینی، معمولا بین 20 تا 50 متر مربع سطح باغ به ازای هر نفر( به استثنای چمن) برای اعمال کمپوست سازی لازم است. در باغ های کوچکتر، کاربرد کمپوست می تواند مشکل ساز باشد و حتی مشکل وقتی بیشتر می شود که اغلب سطح، چمن باشد. نه فقط کمپوست کردن مقدار زیادی هرس چمن بدون مواد پر کننده کافی سخت است، چمن معمولا فقط به کمپوست کمی به عنوان کود در مقایسه با باغ میوه و سبزی نیاز دارد.

در کمپوست سازی خانگی، مواد آلی می توانند به منظور تشکیل توده کمپوست توده شوند؛ هر چند جعبه های ساده ساخته شونده می توانند یک توده کمپوست خانگی درست کنند که راحت تر ساخته شده و نگهداری می شوند. به دیگر گونه، برای ذخیره سازی فضا و تسریع تجزیه، خیلی از کمپوسترهای خانگی، سطل کمپوست با سوراخ های هوادهی در دیوارهای جانبی و یک در در بالا هستند. این ظروف به ترمو کمپوسترها ارجاع داده می شوند، زیرا درجه حرارت هایی بالا دارند که سبب تجزیه زایدات آلی می گردد.

اغلب کمپوسترهای خانگی از فناوری "آرام و توده" استفاده می کنند. در این فناوری، زایدات آلی آرام، آرام اضافه می شوند و در طی زمان و با تجزیه طبیعی، کمپوست تولید می گردد. در مقایسه با کمپوست سازی صنعتی، مهم این است که نسبت کربن به ازت در محدوده 25 تا 30 به 1 نگهداری شود. این با اختلاط مواد غنی از کربن همانند بوریا، برگ، بریده های خارپشته، مقوا با مواد غنی از نیتروژن همانند بریده های چمن، گزنه ها، میوه و سبزی خام صورت می گیرد. وابسته به مقررات محلی، بعضی وقت ها محتمل است که کمپوست سازی خانگی گوشت، ماهی، لبنیات، خرده های غذایی پخته شده در ظروف در بسته صورت گیرد( کمپوست ساز بوکاشی را ببینید)، اما در توده های باز به دلیل ملاحظاتی که در مورد آفات و جوندگان وجود دارد این امر توصیه نمی شود.

وابسته به شرایط آب و هوایی، اضافه کردن آب به مواد ممکن است اجتناب ناپذیر باشد. شرایط هوازی عموما پایدار است و تجزیه سریعتر از شرایط طبیعی که در آن ترکه های باغی و زائدات آلی روی زمین می افتند روی می دهد. تثبیت کامل و تولید کمپوست نهایی می تواند از 4 ماه تا 2 سال طول بکشد. در آب و هوای سرد و عدم چرخش، این زمان طولانیتر هم می گردد. با به هم زنی مکرر محتویات و انتقال مواد بین یک سری از ظروف، ساکنین می توانند کمپوست را در میزان ها و نرخ های بالاتر تولید نمایند.

قسمت دوم

قسمت آخر